მარი, ვიცი, რომ შენ ვიღაც გიყვარს . . . იქნებ გამანდო, ვინ არის ის ბედნიერი? . . .
- სერგი, გაგიჟდი?! ვინ უნდა მიყვარდეს?
- ნუ მატყუებ?
სერგი მიუახლოვდა გოგოს და მის წინ ჩაიმუხლა. . .
- თვალებში შემომხედე, მარი, აი, ხომ ვხედავ! შენი თვალები სულ სხვას ამბობენ! შენ კი სტყუი არავინ მიყვარსო . . . რატომ მტანჯავ?!
- მე გტანჯავ, თუ . . . ?!
- თუ?
- არაფერი . . .
- რა კარგი იქნებოდა, ეს არაფერი რომ არ არსებობდეს ქვეყანაზე! . . . მარი გიყვარს ვინმე?!
- კი . . .
- ვინ?!
- არ ვიცი! . . .
- როგორ? . . .
- ჩვეულებრივად! არ ვიცი!
- თუ არ მეუბნები?!
- კი და არაც!
- ეგ როგორ გავიგო?!
- როგორც გინდა!
- მარი, მე მიყვარს ერთი გოგო, ძალიან მიყვარს, მაგრამ მეშინია ამის თქმის მასთან! რადგან არ ვიცი, როგორ მიიღებს!
- როგორც უნდა მიიღოს, უნდა უთხრა . . .
- შენ ასე გგონია?!
- ჰო!
- შენ რატომ არ მეუბნები, ვინ გიყვარს?
- არ შემიძლია!
- რატომ? იმიტომ რომ . . .
- იმიტომ რომ რა?!
- მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ!
სერგი წამოდგა, სიგარეტს მოუკიდა ისევ და ნერვიულად დაიწყო აქეთ_იქეთ სიარული. მარი იჯდა და გაოცებული სახით მიშტერებოდა სერგის . . . ეცინა თუ ეტირა ვეღარ გაეგო. ბედნიერი იყო . . . მან მიიღო ბიჭის სიტყვები, რომელიც წრფელი სიყვარულით იყო სავსე . . . მაგრამ მაინც გოგომ თავი არ დაიჯერა.
- სერგი მთვრალი ხარ!
- ნასვამი ვარ, მარი, ნასვამი!
- სულ ერთია!
- ნასვამი ვარ და გავბედე! გითხარი . . . შენ კი სდუმხარ და გაკვირვებული მიყურებ, თითქოს პირველად მხედავდე და ფიქრობ, რა უნდა ჩემგან, რას გადამეკიდაო?!
- არა, სერგი, არა! მეც . . .
- რა შენც?!
სერგიმ სიგარეტი გადააგდო, გახარებულმა შეხედა გოგოს, ხელი გაუწოდა, წამოაყენა, გულში ჩაიკრა, ხელში აიყვანა და დატრიალდა. როცა გაჩერდა, შეხედა თვალებში და ეამბორა. გოგოს ეუხერხულა, მაგრამ არ შეწინააღმდეგებია. სერგიმ კვლავ ჩახედა მარის თვალებში და თქვა:
- არ მატყუებ?! არ მატყუებ, სიმართლეა, ამას შენი თვალები მეუბნებიან! მიყვარხარ, პატარავ!
|
