მეგობარო...ძვირფასო მეგიბარო,შენ, რომ არ მყავდე...შენ, რომ არ მყავდე ვიქნებოდი დაუცველი, სუსუსური ბალღი, ახლახანს, რომ აიდგა ფეხი, გადადგა უმანკო ნაბიჯები და ჩაება ცხოვრების უწყვეტ ჯაჭვში.
...რომ არ მყავდე არ დაშრებოდა თვალებზე ცრემლი, ღიმილი უცნობი იქნებოდა იმ ნაზი სახისთვის შენ,რომ გიცქერის, ბედნიერების სხივით განათებული....
მეგობარო, შენ ცა ხარ ნათელი, მზე ხარ მცხუნვარე,რომელიც საარსებოდ ჭირდება ყველას,ხსნა ხარ, სითბო ხარ, სინათლე...ცაზე ანთებული პირველი, კაშკაშა ვარსკვლავი ხარ , რლმელიც გზას უნათებს დაკარგულს,გზააბნეულ ადამინას...
მეგობარო,შენ რომ არ მყავდე დავკარგავდი სიცოცხლის ხალისს, ღიმილის უნარს,სიცილის სურვილსდავკარგავდი საკუთარ თავს, ოცნებეს, ნატვრებს....
მიხარია,რომ არსებობ, აქ ხარ, გვერდში მიდგახარ.ვიცი,რომ იქნები ჩემთან,იქამდე სანამ არ გატკენ გულს...გეფიცები..მე...გეფიცები...გეფიცები ყველაზე ძვირფასს, ეფიცები ჩემს ღირსებას,შენს თავს, შენს ლამაზ თვალებს და ჩევნ მეგობრობას-არასდროს გატკენ გულს, არ გკრავ ხელს, არ მიგატოვებ,არ გიღალატებ, არ გაგცვლი სხვაში, არ დაგამცირებ,არ გაგიცრუებ გულში მნათობ სის თუ პატარა იმედს.
..და თუ დავარღვევ სიტყვას, მოცემულ პირობას, თუ გაგიტეხავ გულს, გთხოვ მაპატიე...უნდა შემინდო, რათა იყო სულგრძელი, დიდსულოვანი...როცა დაჩოქილი,ცრემლმორეული პატიებას შეგთხოვ უნდა მიიღო, არ დამცინო, არ დამაცირო,არ გამაბრუნო უკანარ მეჩხუბო...ეს აგამაღლებს,ჩემზე მაღლა დაგაყენებს,მოგცემს უფლებას ზევიდან გადმომხედო,მაგრამ არა როგორც ქედმაღალი,თავმომწონე,"მოგებული" ადამიანი, არამედ-მხსნელი ანგელოზი,რომელმაც ცოდვა შემინდო...იყავი ჩემზე მაღლა, მაგრამ არ გაყოყოჩდე, არ მაგრძნობინო,იცოდე ტოლი ხარ ჩემი..მაგრამ შეგიძლია შეცდომაზე მიმითითო,გზა მაჩვენო,დამაკვლიანო, მაგრამ არ დამაკნინო...
...როცა ავტირდები ცრემლი ხელით უნდა მომწმინდო,ხელი უნდა მომხვიო , ჩამეხუტო და მითხრა,რომ ყველაფერი კარგადაა,რადგან შენახარ ჩემთან.დაე ვიცოდე რომ ისამყავს გვერდში ვისაც ვენდობი, ვისი იმედიც მაქვს.... |
