ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი,
სანთელს უნთებდა ღვთისმშობლის ხატებს,
შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი,
ცხელი ცრემლები უვდებდა თვალებს.
იწვოდა სანთელი ნელა,
თითქოს სიყვარულს ეკიდა ცეცხლი,
ყველა ერთ სანთელს უცქერდა ყველა,
ქურდმა ბიჭმა კი დაწერა ლექსი:
ჩემო სიცოცხლე როგორ მიყვარხარ,
მე უშენობით არ მყოფნის გონი,
მე უშენობით ვეგარ ვიცოცხლებ
და თავს მოვიკლავ,
მოვიკლავ მგონი.
თუ სიყვარულში არა მაქვს ბედი,
რისთვის გამაჩინე ამ ქვეყნად დედი?
და თუ სიყვარულმა ტანჯვა მომაყენა,
ჩემმა დაშორებამ შენ რა მოგიტანა?
ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი
და შესცქეროდა ანთებულ სანთელს,
რა არის ქალი?- ფიქრობდა იგი
რა შეუძლიათ ამ ქვეყნად ქალებს?
და ღმერთო ჩემო, რა მიყო ქალმა?
მზე დამანახა და ცის ნათელი,
ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა
და მხოლოდ ენთო ქურდის სანთელი...
|
