ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში,
თორემ დარდი მოვა და გულში ჩამიკრავს...
დარდი ცრემლს მომიტანს, ტუჩებს დამინამავს
გულს მომიხებს და გრძნობებსაც ჩამიკლავს...
ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში,
თორემ სიგიჟე მოვა და გამათბობს...
გულში ჩამიხუტებს,თვალებს დამიკოცნის,
გადამრევს,მხურვალე ვნებებით დამათრობს...
ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში,
თორემ სიგიჟე წვიმაში გამიყვანს...
ქუჩებს მომატარებს ხელში აყვანილი,
ამაფრენს ცაში,მთვარესთან ამიყვანს...
...ამიტანს ფიქრები უზომო ტკივილზე...
ფიქრები სიკვდილზე...და შიში ამიტანს...
ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში...
თორემ სიგიჟე მოვა...და...წამიყვანს..
.............................................................
მოდით იმ სიყვარულს გაუმარჯოს,
იმ მოფერებასა
და ალერსს,
იმ გრძნობის მოზღვავებას გაუმარჯოს ცრემლით რომ აგვივსებს
თვალებს.
მოდით ზღვის იმ ტალღას გაუმარჯოს,
იმ გრიგალებს და ნიავს,
რომელსაც საალერსო სიტყვები
გულიდან გულთან მიაქვს.
მოდით იმ ღრუბლებს
გაუმარჯოს
იდუმალ მოჩურჩულე ღამეს
გაღებულ სარკმელთან,მოწყენილ გოგონას,
წარსულზე რომ ეტყვის რამეს.
......................................................
გაზაფხულის მონატრება მომეძალა,
სიყვარული, ცრემლიანი თვალები,
მორთმეული ყვავილები მომენატრა,
წარსული და ის ლამაზი წამები.
ის ნიავი, ტირიფები მომენატრა,
იები და თეთრი... თეთრი ვარდები,
ლექსით სავსე მოგონება მომენატრა
ის ლამაზი სინამდვილის ზღაპრები.
მომენატრა ის წარსული გაზაფხული,
ცრემლით, მზით და ლურჯი იის ფერებით,
დავბრუნდები ტირიფების ხეივანში,
ოცნებაში ისევ მოგეფერები.
|
