--.....ახლა რაღაცას გეტყვი....... .......მომისმნენ?........ ....მომისმინე..... .....მომისმინე ყურადღებით...... ....არ გაგეღიმოს....ისე...ძლიერ გიხდება ღიმილი, იცი?!.... ......არ გაგეცინოს...რადგან სიცილი მატკენს გულს..... .......გითხრა?........... ........გეტყვი........... ....იცი გული,როგორ ჩქარა ძგერს.... ....გაგანდობ საიდუმლოს,ოღონდ არგამცე... .....ჩუმად იყავი.... ....არ გამამხილო.... --თქვი თუ ამბობ!...გისმენ... --მიყვარხარ.... -და ვსო?! სულ ეს იყო, ამხელა შესავალით?! --არა.... --კიდევ გინდა რამის თქმა?! -ხო.......................................... --თქვი..... -გეტყვი,მაგრამ არ გეგონო გიჟი... ....არ იფიქრო, რომ გატყუებ...რომ ვიგონებ.... ....არ იფიქრო-ფანტაზიის უნარი აქვს.... ბიჭი დუმდა, ელოდა რას ეტყოდა გოგო. -არ გაიცინო, რადგან არაა სასაციო.... "ნეტა რას იტყვის, მეშინია სიცილით არ გავიგუდო...მიყვარხარო...აზზე ხარ?! ნორმალური თუა ეს ნეტა?! კაი...კაი...სიყვარული?! ვისღა ჯერა ამის..." -რაზე ფიქრობ? -რაზე ფიქრობ? -არაფერზე, გელოდები, როდის მეტყვი რამეს...ოღონდ ცოტა ჩქარა, დროს ჩამოვრჩი უნდა გავეკიდო, დავეწიო... დუმილის შემდეგ: -მე ვიცოდი ფრენა.... -რაა?! ხარხარი აუვარდა ბიჭს. -დაფრინავდი?! უი დედა!-იცინოდა მთელი გულით.-ფრთები გქონდა?! -კი.... -როგორი?! -თეთრი, გამჭირვალე... -გიჟი ხარ? რა ფრთები, რს ფრთები! -ხომ გითხარი არ დამცინო....ხომ გთხოვე-დამიჯერე! არ ვარ გიჟი შენს მწვანე თვალებს გეფიცები.... -ნუ იფიცებ ჩემს ლამაზ თვალებს უაზრობაზე-"ღადაობდა" ბიჭი. -მე იქ ვცხოვრობდი-გაიშვირა ცისკენ ხელი გოგონამ. -ღრუბელზე გეძინა?! -საიდან მიხვდი?! -ყველა გიჯი მასე იძახის.... ბიჭი შეტრიალდა და წავიდა, გოგონა გაეკიდა... -მოიცადე! -არა! -მოიცადეთქო! -დამანებე თავი! ვრახარ შენ! ყველა გადარეული და ავადმყოფი მე როგორ უნდა გადამეკიდოს! -მომისმინე! -"დაახვიე"..... -ანგელოზი ვარ.... -კი როგორ არა! -შენი მფარველი ანგელოზი! -ხო სულ მასე... -გეფიცები ჩემს სიყვარულს.... -გამოდის სულ არ გყვარებივარ! -არ მიჯერებ?! -არა..."მოკეტე" და "დაახვიე!" -რომ არა? -დაგარტყავ! -გოგოს დაარტყავ?! -თუ საჭიროა-კი.... -ანგელოზს? -ანგელოზს არა! -ხოდა ესეგი არ აწევ ხელს! -მაგრამ შენ გოოგ ხარ და არა ანგელოზი! -ამგელოზი ვარ, რომელსაც უყვარხარ... ...პრთრები დავთმე რათა გვერდში გყოლოდი როგორც საყვარელი ქალი.... -საყავრელი ქალი?! რა ქალი რის ქალი! მე მიყვარს უკივე ერთი(მწარედ იტყუება). -იტყუები! -არა"! -კი! -შენ რა იცი! -მე სულ შენთან ვარ! გულსი გიზივარ, გვერდში დაგყვები და გიცავ.... -მიცავ? ღმერთმა დამიფაროს ისეთი სილაჩრისგან გოგოს რომ დავაცვევინო თავი. -რამდენჯერ გითხრა გოგო არავარ, მფარველი ანგელოზი ვარ შენი....დამიჯერე თორემ წავალ და აღარ დაგიბრუნდები,რომც შემევედრო... -წადი....ეგ მინდა მეც... -გაფრთხილებ გაგიჭირდება ჩემს გარეშე....დაიტანჯები.... -წადი... და გოგოც წავიდა.... იმ ღამეს გაწვიმდა, წვიმა კი არა თქეში იყო....ბიჭი დასველდა, დაემართა ფილტვების ანთება, და კინაღამ მოკვდა. გამოჯამრთელებიდან ერთ კვირაში მოიტეხა ორივე ფეხი და ხელი....წარუმატებლობა და უბედობა გახდა მისი თანამგზავრი....თითქოს ნელ-ნელა დაიჯერა სასწაული, ნუთუ ის გოგო მართლა იყო მისი მფარველი ანგელოზი.... 5 წლის შემდეგ ის იდგა იმ ადგილას სადაც მაშინ როცა სიყვარულში გამოუტყდა ანგელოზი, მართლაც რომ ანგელოზი-ქერა, სიდფერთვალება, სატნო, ნახი სახით, ნაზი ღიმილით,ხმით. ჯერ კიდევ ახსოვს ბიჭს მისი ცრემლით ავდებული თვალები, როცა უთხრა: წადი!...ახსოვს როგორ საცოდავად გაინაბა, როგორ გადადგა უნამკო კაბიჯები, და თვალის დახამხამებაში როგორ გაქრა....(წავიდა...) მიხვდა რაღაც აკლდა დიდი ხანი, ვიღაცის სითბო, ვიღაცის მზრუნველოდა,თნანადგიმა, ვიღაცის მზერა, თვალები...იწამა სასწაულების, "მისი:" და სიყვარულის...გვიანი იყო ანგელოზის შეყვარება....ძლიერ გვიანი...
