ცაზე დნებოდა ღრუბელთა ქულა,
აპრილის გზაზე შემხვდა ვით ია.
და შემოვიდა გულში მალულად
და მე ვიფიქრე, -შემთხვევითია.
მაგრამ დავკარგე შვება და ძილი
და ვატყობ,
უკვე სულში მინთია.
მაიმედებენ : -
მალე გაგივლის,
ეს გახელებაც შემთხვევითია.
შეხედავ, -
ღვთიურ ანგელოზს მოჰგავს,
ის ზღაპარია
ანდა მითია.
ჩემს წინ ჩაივლის და გული ბორგავს
და მამშვიდებენ: - შემთხვევითია.
დამჭრა და მერე უცბად წავიდა,
დარდმა საწოლთან ღამე მითია.
მე უკურნებელ ჭრილობას ვიტან
და თქვენ მარწმუნებთ: -
შემთხვევითია.
ეჰ, მისგან ტანჯვა მომელის მხოლოდ,
მაინც ვერასგზიც ვერ დამითმია
ერთხელაც, ალბათ მომიღებს ბოლოს
და თქვენ კვლავ იტყვით: -
შემთხვევითია.
|
