ბედნიერება დაიბადა სადღაც მალულად,
მთვარიან ღამეს თურმე ჩემთან გამოპარულა...
გზაში სამი დღე მოფრინავდა როგორც პეპელა და რომ მოვიდა კართან.....
გული გადაეფერა.
...............................................................................................
როგორ შეცვლილა ჩვენი როლები და გვიგამდება უკვე სხვა მხარეს , მწარე ეჭვებთან შენაბრძოლები დაჭრილ ჩიტივით სული ფართხალებს.. გაურჩებულა ოცნების ფუნჯი ხსოვნას სიმუნჯის დაღი ატყვია ვერ იქნა ტკივილს ვერ გადაურჩი ვერ უაქიმე წელთა ნატყვიარს გაუცხოებულ ყოფას რა უყო, რა უყო მანძილს ჩემგან შენამდე გამიშვით ფრთებმა უნდა დამღუპონ გამიშვით სივრცეს უნდა შევასკდე..
...........................................................................................
მალე დაიწყება ქარის აგონია,
ქარში გაიშლება დალის ნაწნავები...
თითქოს გაზაფხული სულში არ მქონია,
ისე აკივლდება ფიქრი ნაწვალები.
და ჩემი თითები,ყინვით აცრილები,
მაინც გაჩუქებენ სითბოს თამარქალურს,
ღამის პალიტრაზე ფერი ნაციები...
მზეს ყურძნის მტევნებში ვეძებ გადამალულს.
როცა ჩემს ქათქათა ფიქრებს მიგათოვე,
თითქოს დაგამსგავსე ცისფერ მოლანდებას,
ახლა ჩამოჯდება ტოტზე სიმარტოვე,მერე ფეხაკრეფით მოვა მონატრება.
| 
