რითი შევამკო მე შენი სუნთქვა
რა ვქნა ისეთი რომ გაგაკვირვო?..
ისევ დავდუმდი მე შენს სახესთან,
და ამ დუმილში მინდა ვილოცო...
მინდა თუ არა შენ რომ მიყვარდე?-
თვითონ არ ვიცი, შენ როგორ გითხრა...
უბრალოდ მინდა ხანდახან ღრუბელს
მთელი არსებით ვუთხრა - მიყ-ვარ-ხარ!..
მაგრამ დუმილში იწვის ეს სიტყვა,
დუმილი ქარმა მხოლოდ გაიგო,
რადგან სიგიჟით სულში მესტუმრა
და არონინა დარი უდაროდ.
მინდა მიყვარდე შიშის გარეშე,
მსუბუქად, როგორც სიშორეს ცრემლი.
კოცნის სურვილი დავდე ჰაერზე
და დამავიწყდა, რომ არ ვარ ღმერთი.
................................................................
დავიჯერო ხედავ?
ჩამოიქცა ზეცა, ქარი ღრუბლებს კეცავს,
რატომ ნეტავ,
ცრემლი კარებს კეტავს, უტირია მზესაც
რატომ ნეტავ,
არ დავეძებ ჩემს თავს, უშენობა მერქვას,
რისთვის ნეტავ,
შენთვის, მხოლოდ გავაელვებ ელვას,
დავიჯერო ხედავ?
........................................................
გავა წუთები, გავა დღეები, გავა თვეები,
გავა ის დრო როცა მე აქ ვიქნები,
გავა ის დროც როცა ცალ-ცალკე ვიქნებით,
ის დროც ხომ მოვა:
როცა ჩამოვალ, როცა შეგხვდები.....
ჩაგეხუტები.....
...................................................
ისეთ სიყვარულს მინდა ვუმღერო,
რომ ნათოვლარზე დასკდეს იები,
წყალმა წალეკოს ტრფობის ნაპირი,
აპრილს ათოვდეს მაგნოლიები.
ცრმლი ბროლისა გადიქცეს ნამად,
ღამემ ფოთლებში სევდა შემალოს.
შემოქროლებით ღუღუნა ქარმა,
აწეწილ ფიქრებს ხელი შეავლოს...
ნედლი რტოების საქანელები
ცაში შეკიდულს არხევდნენ ლოდინს.
ნაზამთრალ სულში ნატვრამ იფეთქოს,
სიცოცხლე ასე ხელახლა მოდის.
მერე კი... ჩემთვის ჩუმად მოგიხმობ,
დღენი უშენოდ არრა იყო რა.
მთვარე ჩემს სევდას აღარ მოგითხრობს,
ზღაპარ იყო და არა იყო რა...
|
