სიყვარულის გაჩენის ზუსტი თარიღი არავინ იცის...სავარაუდოდ იგი წარმოიშვა ძალიან დიდი ხნის წინათ, მაშინ როცა ადამი შეხვდა ევას...
ასე ამბობენსიყვარულის მშობლები სიცოცხლე და სიკვდილი არიანო.ულვილსაც დასდგომია გვერდიში-ტყუილი, სიამაყე და ეჭვიანობა.
სიყვარულის ჰობი ადამიანთა გულების დაბყრობა ყოფილა თურმე...რამდენი შეუუღლებია, ბედნიერება მიუნიჭებია, ან დაუტანჯია და გაიუნადგურებია, გული სულ დაუფლეთია...მაგრამ სიყვარული ეს ის ხილია, რომელსაც ყველა ეტანება...
სიყვარული სად ცხოვრობს?! ყველგან, ჩვენს გულებშიც კი...
* * *
სიყვარული ერთ დღეს იჯდდა ღრუბელზე თავისთვის და ფიქროპბდა ვინ ყოფილიყო მისი ახალი "სამიზნე". ბევრი იფიქრა და ბოლოს გადაწყვიტა ქუჩას ვესტუმრებიო.
მიდიოდა. ვერავინ ხედავდა. წარმოდგენაც კი არ ქონდათ,რომ იგი აქ იყო, სულ ახლოს. სულ რაღააც ორ ნაბიჯში ხმა შემოესმა:
-სად ხარ?!
...
-არა მანდ ვიღაც არის!
........
--გოგოს ხმა მესმის! ვინ არის?!
............
-ნუ მატყუებ!
სიყვარულმა ყური დაუგდო მის საუბარს და მიხვდა შეყვარებულს ელაპარაკებოდა...და სადღაც ახლოს ეჭვიანომა იდგა და კმაყოფილი ხითხითებდა.
-სად ხარ მითხარი! მოვალ!
........................
-დიახაც მოვალ! აი ნახე თუ არ მოვიდე!და ეგ გოგო მანდ არ დამახვედრო!
გოგონა წავიდა, სიყვარულიც გაჰყვა. თან ფიქრობდა "როდემდე უნდა გაუმწარო ამ ხალხს ცხობრება ეჭვიანობავ!", თითქოს მისი ფიქრები წაიკითხა ვიღაცამო, ასე ეგონა, რადგან გაიგონა ხმა:
-რაო?! რა მესმის?! ხალხს ცხოვრებას უმწარებსო?! ვინ?! მეე?!
ეჭვიანობა გვერდში ედგა სიყვარულს და იღიმებოდა.
ამ ორს ერთმანეთი ჭირივით სძულდათ, მაგრამ ხომ იცით, სიძულვილიდან სიყვარულამდე ერთი ნაბიჯიაო....
* * *
"- ეჰ, რა ვქნა?! მიყვარს..."-ფიქრპბდა სიყვარული და მიაბიჯებდა წვიმის ანცო წვეთებით დანამულ ქუჩაში...
"-როგორ ვუთხრა, რომ მიყვარს?!"-ფიქრობდა ეჭვიანობა, რომელიც იმვე ქუჩაზე მისეირნობდა.
შემთხვევით სიყვარულმა ეჭვიანობას მოკრა თვალი და გადაწყვიტა მივალ, რამეს ვეტყვიო...მაგრამ ახლოს მისულეს შეეშინდა დამცირების და დაცინვის და უკან გამობრუნდა, ეჭვიანობამ ეს შენიშნა და უკან დაედევნა.
-სად მიდიხარ?-კითხა.
-რავიცი, ისე...იქით...
-ა...მეც მანდ მოვდივარ....
სიყვარულმა თვითონაც არ იცოდა სად მიდიოდა, ამიტომ იფიქრა იმ გზას დავადგები საითაც ეჭვიანობა მიდისო.
-იქ რა საქმე გაქვს?-ისევ ეჭვიანობამ დაარღვია სიჩუმე.
-ვინმეს გული უნდა გავათბო, ვინმეს ცრემემლებით და ვინმე დიდი სიხარულით უნდა დავასაჩუქრო. შენ?
-ერთი წყვილია, იმათი დაშორება მინდა და ვნახოთ თუ გამომივა რამე- ჩაეცინა ეჭვიანობას.
-საზიზღარი ვინმე ხარ! იცი?!
-რატომ?
-ხალხში ეჭვს იწვევ, და იმ გრძნობას ანელებ მე რომ ვუბოძე!
-რა ვქნათ დაიკო! ჩემი მოვალეობაა და ვასრულებ!ჩემი საქმისა მე ვიცი!
-და შენ თავში ასე დარწმუნებული რატომ ხარ?!-იკითხა სიყვარულმა და უკანმოუხედავად ხას მიშურა....
* * *
-იცი რაა?!
-რა?
-არაფერი!...ეჭვიანობა გამობრუნდა და წამოვიდა. სიყვარული დაედევნა.
-გიყვარვარ|?
-რაა?!
.....
|
