გემი როდესაც იძირება და ითხოვს შველას, საკუთარ თავზე ფიქრში არის გართული ყველა, წივის სირენა და განგაშის რეკენ ზარები, მამაზეციერს შველას თხოვენ გემის მგზავრები.
შიშისგან ძრწიან ზღვის უფსკრული ხომ არ დაგვიტანს, შველა არც მესაჯეს შეუძლია და არც კაპიტანს, ტრიუმი უკვე წყლითაა სავსე რაგას უდგეხართ, ვიგაცა გემის რადიოში ყვირის უხეშად.
ზღვა მომაგონებს დუჯმორეულ ვეება ციკლოპს, თავად ხომალდის ხსნაზე ამდროს არავინ ფიქრობს.
