მე ვერ გავუძლებ უშენობით მოტანილ დარდებს
და მივეცემი აბობოქრებულ ფიქრების ტალღებს.
შენთვის დავკრეფდი ტრიალ მინდორზე მე ველურ ვარდებს
და… სიგიჟესაც ჩავიდენდი გვერდით რომ მყავდე.
და ჩემს სიგიჟეს მივაწერდი თაფლისფერ თვალებს,
ხშირად მდუმარეს,დაფიქრებულს,სულ რომ მაწვალებს.
თაფლისფერ სითბოს,დაუცხრომელ ვნებას და ალერსს
მე წაგართმევ და... შენ გააღებ უმზეო თვალებს.
გააღებ თვალებს… დაიწყებ ძებნას,
გსურს რომ იპოვო ის ძველი მზერა….
შენ ვერ გაუძლებ უჩემობით მოტანილ დარდებს
და… სიგიჟესაც ჩაიდენდი გვერდით რომ გყავდე
...............................................................................
,მე სიყვარული ლოთივით შევსვი
და ახლა ვითვლი დღეებს ფეთიანს,
საოცნებოა კვლავ შენი ბაგე,
შენი თვალები ისევ ღმერთია.
მე ისევ ლექსებს დავემოყვრები
და შენ მოგიძღვნი ფიქრთა ხეტიალს.
რაც იყო,იყო ვერ დაგივიწყე,
ეს განშორებაც მეტისმეტია.
ისევ მარტო ვარ,შენზე ვლოცულობ,
ეს ჩემი ლოცვაც ისევ კენტია..
|
