ზღვის ტალღებს მოჰქონდა დაჭრილი გვამები,
ტალღები ცივ გვამებს ნაპირზე რიყავდა,
მამა ღმერთს გაეღო სამოთხის კარები
და წმინდა სულები თავისთან მიჰყავდა.
ტანჯვის მოლოდინში იდგა მაცხოვარი,
ახლა მისი ტანჯვა ვისთვის კაპიკია,
იგი, ღმერთი იყო, არა მათხოვარი,
მან ხომ კაცთა ცოდვა მხრებზე დაიტია.
გვირგვინი ეკლისა სახეს უკაწრავდა
და მაინც არ გატყდა ბოროტ ავსულებთან,
ჰაი, რეგვენებო... ნურას უკაცრავად,
ის ხომ მამა–ღმერთის ნებას ასრულებდა.
რკინის ნიღაბიდან უბღვერდა ჯალათი,
დასი ანგელოსთა ეახლა სამოთხიდან,
როდესაც იესო ხის ჯვარზე დალურსმნეს,
ღვთისმშობელს უეცრად ძუძუ წამოსტკივდა.
უმკაცრეს სასჯელს პირისპირ შეეგება,
არც ღვინო მოსვა და არც წყალი დალია,
ეს არს შენი ღმერთი?... დასცინა ჯალათმა,
და მერე სამიწე ხელ ჰკრა მარიამს...
ბეთლემის მღვიმეში კედლები ატირდნენ,
ცრემლად დაიღვარა–ცრემლად, მზე და მიწა,
იესო გაყიდეს... იესო გაყიდეს....
დაჭრილი მხეცივით ღმუოდა დედამიწა.
ვერაფრით გიშველეთ, ვერაფრით უფალო,
ვაი ბედსა ჩვენსა, ვაი ბედსა ჩვენსა,
წითლად შეიღება თეთრი პარასკევი
და მიწა მაცხოვრის სისხლით გაილეშა.
ზღვის ტალღებს მოჰქონდა დაჭრილი გვამები,
ტალღები ცივ გვამებს ნაპირზე რიყავდა,
მამა ღმერთს გაეღო სამოთხის კარები
და წმინდა სულები თავისთან მიჰყავდა....
|
