შენ ლექსებს წერდი ლექსის ჯინაზე!
შენ ასრულებდი საოცარ როლებს!
და არა ჰგავდი ამ ქვეყანაზე,
არც დიდ-პატარებს და არცა ტოლებს.
შენში ბუდობდნენ ავი ლექსები
და ამ ლექსებით ცოცხლობდი მხოლოდ!
პოეტის თვალით ხედავდი ფერებს
და ამ ფერებში მოჩანდა ბოლო...
და ამ ფერებში ხედავდი თვალით,
როგორ მიქროდა ცხოვრება შენი...
და თუ ცხოვრება დამავიწყდება,
გამახსენდება ლექსები შენი!
გამახსენდება, რომ ლექსებს წერდა,
დიდი პოეტი, დიდი აურით...
გამახსენდება, რომ ამ კაცს ერქვა:
დიადი ნიკო გომელაური!
|
