............... - 16 აპრილში 2010

რა უცნაურია არა?მე მეგონა ,რომ შენთან კარგად ვიყავი და აღმოვაჩინე ,რომ შენი დანახვისას შენი მოსმენისასა შენ ,რომ მწერ უარესად ვხდები ,მეგონა,რომ შენი შემოხედვა ყველაზე მეტად მჩირდებაოდა,მაგრამ შევცდი ,შენთან ყოფნეისას მწარე სიმართლეს ვეჯახები ისეთი მწარეა ეს სიმართლე,რომ შენ ვერც წარმოიდგენ,მაგრამ უშენობა უარეს მიშვრება არ ვიცი რა შეიდლება გავაკეთო გამოსავალი აღარ არის გაქრა ყველა მიზანი და სურვილი ყველაფიქრი და ოცნება.მარტო შენ დარჩი და ჩემი დიდი გული ,იცი როგორი დიდია შენ ყვახა შიგნით და შენი ძალით ფეთქავს ისე ძლიერ ფეთქავს რომ მეტი აღარ შეიდლება.ამ გულს ხან აღარ უნდიხა ხან სულ შენ გნატრობს,მაგრამ ის მაინც შენია.არ მეგონა,არა ამრთლა არ მეგონა ,რომ შემეძლო ასეთი ისიყვარული,დაუჯერებელი გრძნობები ,რომელმაც მთლიანად შემიბყრო სული შემიხუთა თავიდან ფრთებიც კი შემასხა ,მაგრამ ბოლოს მიწაზე დაუფიქრებლად დამანარცხა.მტკივნეულია ძალაინ მეტკინა .მინდა სხვაზე ვიფიქრო მინდა დავძლიო სულის ტკივილი ,მაგრამ არა და რ გამომდის.მინდა რომ დაგივიწყო,მაგრმა არ გამომდის ,არა სიმართლე რომ ვთქვა არც მინდა ,უშენოდ ვერ ვძლებ და როგორ უდნა გადაგიყვარო ძნელია ძალიან ძნელი მინდა შენთან და შენს გულში ვიყო მინდა,იგრძნო იგივე რასაც მე ვგრძნობ რაც ჩემშია ,ნუთუ ოდესმე მოხდება ეს?