 მე ვარ სიყვარული, ის კი მონატრება
და ჩვენ გადავწყვიტეთ ,,გაერთიანება''...
დროს ერთად ვატარებთ ერთ გზაზე დავდივართ.
ერტ ბილიკს მივყვებიტ ყველს სტუმარი ვართ...
ერთხელ გავიცანით გზაზე პოეზია ...
დაჩანაკებული, დამათხოვრებული
განადგურებული და მიტოვებული...
ვკითხეთ: ,,რა გჭირს -მეთქი ''
ასე გვიპასუხა:,,ბედი არ მწყალობსო მე კი შემიყვარდა''...
რად გაგვკვირვებოდა?! ,,ჩვენ ხომ მან გვიხილა?!'' დავეხმაროთ-მეთქი,
ვუთხარ მონატრებას...
ბედსაც ხომ ვესტუმრეეთ,
მდიდარს, სულით ღარიბს?!
სულით გავამდიდრეთ რახან ჩვენ ვეწვიეთ...
მანაც შეიწყალა იგი ,,მათხოვარი''...
...........................................................
მაწამეთ ყველგან,სადაც გენებოთ,
მე შენ მიყვარხარ! ყოველთვის ვიტყვი,
თუნდ ეშაფოტზეც თავი მომკვეთონ.
მე შენ მიყვარხარ!თუნდაც ვკვდებოდე,
თუნდაც მახრჩობდეს ფარული ცრემლი,
მე შენ მიყვარხარ და მე ამ სიტყვებს,
გავიმეორებ თვით ჯოჯოხეთშიც.
და თუ ეს ცოდვა , ღმერთმა შემინდო,
არასდროს დამგმო,ერმა და კაცმა,
მაშინ კვლავ ვიტყვი,ისევ თამამად:
მე შენ მიყვარხარ,ძლიერ და მარად !
.............................................................
კმარა,გათავდა აღარ მწამს ფიცი,
შენ ჩემს მკლავებში თრთიხარ მორჩილი
დიიდ ხანია ოცნებით ვიწვი
მაგ წაბლისფერი თმით შებოჭილი.
მაბედნიერებს მაგ გულის ფეთქვა
დაფეთებული ნუში თვალები
შენი სიცილი ბავშვური ბოდვა
და უთავბოლო „გემუდარები".
აცრემლებული,თმა აბურდული
შენს უმწეობას მოთქვამ გოდებით
„არ გეცოდები" მეჩურჩულები
და მეც ვჩურჩულებ არ მეცოდები.
მე კი ვთამაშობ და არც ვთამაშობ
ესეც ჯონია და არც ჯინია
გულში კი ვფიქრობ,სულელო ბავშვო
რაკი მიყვარხარ "ნუ გეშინია".
.........................................................
მე ვადღეგრძელებ პირველ სიყვარულს წმინდას ანკარას!!!
ყველა დროს გულმა ჩუმად ეს რომ ატარა...
მე ვადღეგრძელებ პირველ კოცნას სიწმინდეს მისას!!!
სიტყვებს სულ მუდამ მეყვარები შენ თვალებს ვფიცავ...
მე ვადღეგრძელებ პირველ "ჰო" -ს თქმას მორცხვად სიწითლეს!!!
იმ მტანჯველ განცდას შეხვედრისას წამებს რომ ითვლის...
მე ვადღეგრძელებ პირველ სიყვარულს გიჟურს,ვნებიანს!!!
იმ ლამაზ თვალებს სიყვარულით რომ იბნევიან ...
|
