....................................................................

_სსუ,გაჩუმდი გთხოოოვ..
_არა,მისმინე,
ბოლომდე მისმინე
,მინდა დავამთავრო
სათქმელი.
_არა,გეყოფა,
გაჩუმდი გთხოოვ...
_მთელი ცხოვრება
დაგელოდები,
სიგიჟემდე...
_გაჩუმდი!_
შეაწყვეტინა მან და
თვალებიდან ჩამოგორებული
ორი ცრემლი მის მკერდზე
დაყრილ კულულებს დილის
ცვარივით დააჯდა.
_შენ ხომ იცი,რომ მე სხვა...
_ვიცი..ვიცი და სწორედ ესა
მკლავს,მტანჯავს და
მმარხავს ცოცხლად...
_მე წავედი...
_არა! ნუ მკრავ ხელს,
მე ხომ არაფერს გთხოვ...
მე უბრალოდ გითხარი...
ის გითხარი,რასაც გული
ვეღარ იტევდა...მე ხომ
შენით ვცოცხლობ,
შენი ხილვა მატკბობს,
შენთან საუბარი
მაცოცხლებს,შენს ლამაზ
თვალებს მინდა რომ
ვუყურო სულ...
ხელს ნუ მკრავ გთხოვ
მე დაგელოდები
იქნებ ოდესმე შემომხედო
ცოტა სხვა თვალით,
იქნებ ჩემშიც დაინახო
ის სხვა კარგი რასაც
შენ მასში ხედავ
_გაჩუმდი...ახლა უკვე ჩაიჩურჩულა მან,აცახცახებული ხელი
ტუჩებთან ისე აიფარა,რომ მისი ნაზი ხელის გული იმ წუთებში
უაზროდ მანათობელ მზეს მიეგება.
_მიყვარხარ!
_გაჩუმდი...
ჩურჩულებდნენ ისევ
მისი ტუჩები...
_ის არ არის შენი
სიყვარულის ღირსიი!!!
_მაპატიე..მე წავედი...
თქვა მან,მოტრიალდა
და ნელი ნაბიჯებით
დატოვა იგი...
რაც უფრო იზრდებოდა
ნაბიჯების რაოდენობა,
ინგრეოდა მათი მეგობრობა,
რომელიც წლების მანძილზე
ამაყად ნავარდობდა...
ცრემლი კი ისევ ცვარის როლს თამაშობდა..