..................... - 7 აპრილში 2010

♥♥♥♥♥♥

მთავარი » 2010 » აპრილი » 7 » .....................

8:47 PM .....................
*შემოდგომისფერი ჩემი დღიურიდან,* *მე შენს სასთუმალთან სიმშვიდეს ვდარაჯობ,* *ახლა რომ იცოდე შენთან როგორ მინდა,* *მხრებზე როგორ მცივა ყინულის ჯალათის* *ფუნჯით მოხატული ნეონის აბრები,* *გაფილტრულ ნდობისგან დაჭირხლულ შუშებზე,* *რომ წერენ კოშმარებს, მერე შემოდიან* *გარეთ გაწოლილი უშენო ქუჩიდან,* *დადიან კედლებზე,* *დადიან ჭერზე და* *შენი ლექსებიდან დამფრთხალი ცხენების* *ბრინჯაოს ფლოქვებით უნდოდ მაბიჯებენ* *სიფითრეგადაკრულ უღონო ხელებზე* *და ნეტავ იცოდე, ჩემო, როგორ მტკივა,* *ალბათ დამაფენდი მაგ ყვითელ ბალახებს,* *ყოველი ღამით რომ ხავსისფერ სიმშვიდეს* *ჩემი ხმით გაფერებს და მერე დამალვით,* *მზის ჩასვლას გიყვება მეორე ჩასვლამდე,* *მათ შორის მოქცეულ სიცოცხლეს გპირდება* *და მინდა გჯეროდეს...* *მინდა, რომ იცოდე,* *ეშმაკს მივუგდებდი ამ მეგაღიმილსაც,* *უშენო ქუჩებით, უშენო სკვერებით,* *ზამთარში უშენოდ დათოვლილ ვერანდით,* *ყველაფერს ერთ მტკაველ ბილეთში გავცვლიდი:* *ჩემიდან_შენამდე...* *........................................................* *გაიზარდეო დიდი გოგო, მითხარი იმ დღეს.* *ცუდია, როცა ამ გაზრდაში წილი არა გაქვს.* *და, მაინც ფიქრობ სიამაყით საკუთარ შვილზე,* *მას საყვედური წამოსცდება შენთან ანაზდად...* *იცი? გახსენებ და სახელი აწვება ტუჩებს...* *რა ვქნა, ძნელია დაგიძახო რატომღაც - მ ა მ ი.* *შენც ხომ გიჭირდა წლების უკან ჩვენთან გაძლება,* *რომ მიატოვე, ერთ დროს შენთვის ძვირფასი ქალი,* *დედაჩემი!* *ვიცი, ინანე...* *და დაგავიწყდა ვინ ხან ხარ, რა ხარ, რა გზით მოხვედი.* *ვიცი, უკანაც მოგიხედავს ცოდვის მიჯნაზე,* *და გინატრია, დაეხვრიტათ შენთვის კოჭები,* *სწორედ მაგ გზისთვის!* *ხო, მეცოდები.* *ხან ირონიით, თუმცა მაინც მიყვარხარ, რა ვქნა?...* *მიუხედავად იმისა, რომ წახვედი, შეცდი,* *მაინც გეძახი იშვიათად სახელად - მ ა მ ა ს ! ..* *............................................................* *პოეტი, პოეტი, პოეტი!* *დღეს, რაღაც გახშირდა წოდება.* *თითქოს და ვალია ცხოვრების,* *ყველა გამოაცხოს პოეტად.* *ხმამაღლა,მე მგონი ხმამაღლა* *დავწერე ტაეპი ნოტებად.* *მ.ე__ სულაც სხვა მხარეს გადავალ,* *მ.ე__ სულაც არ გავჩნდი პოეტად.* *პოეტი... პოეტი... პოეტი...* *სხვა მეტი ქვეყნად რა მოხდება,* *როდესაც მავალი ყოველი* *თავს აცნობს სამყაროს პოეტად!...* *მ.ე__, სულაც სხვა მხარეს გადავალ.* *მ.ე__, სულაც არ მინდა წოდება..* *...........................................................* *ჰო, აქაც წვიმამ დაალპო მიწა.* *ჰო, აქაც ქარი ამოგლეჯს ხებს.* *ჰო, შენ კვლავ იქეცი ამ გულის ღილად* *და სანამ ბუნება გააქრობს ფერებს,* *კვლავ უშენობის იქნება დილა* *და მოგონებებს ვერ ვანდობ ღელეს,* *რომელსაც ავსებს სამყაროს წვიმა* *და სადაც სიცივე იქნება მეფე...* *ჰო, აქაც ტრფობის ჭიამაიამ,* *დაიდო ბინა ოცნების მტვერზე...* *ჰო, ის ხალებია შავი, ლაქებად,* *მარტოობას რომ მიგზანიან ყოველ წელს მეკვლედ...* *ჰო, აქაც მერე წვიმები მოვა...* *ჰო, აქაც ისევ იქროლებს ქარი...* *ჰო, უშენობას ვეკუთვნი მონად* *და უშენობის დამრჩება ვალი...*
1 2 3 4 5 კატეგორია: ♥ლექსები სიყვარულზე♥ \| ნანახია: 1120 \| დაამატა: nika_wero \| რეიტინგი: 5.0/1