დაგელოდები!... ვისწავლი ლოდინს!… "ყოფნა" - "არ ყოფნით" როდი მთავრდება?! სიცოცხლედ თუ ვერ შემოგეფეთე, მოდი, მელოდე გარდაცვალებად!.... ძველი ნივთივით მიგდებულ სხეულს დავტოვებ!... უკვე მიჭირს ტარება.... ღამე, წყვდიადში მოვალ სიზმრებად, წვიმას მოვყვები სევდის ზმანებად…. დაგელოდები,ვისწავლი ლოდინს!... შენ მოხვალ, ეჭვიც არ მეპარება! როცა უსულოდ დავაგდებ სხეულს, თვალებს დავტოვებ ღია კარებად!…
................................................................
მხოლოდ შენ გელოდი და მაინც,შენს ნაცვლად მოვიდა სხვა... სულში ჩამანათა ლამაზი თვალები და თავის სათქმელი თქვა. რა ძალა ქონია მის თვალებს, არ ვიცი, ზღვად მექცა ალერსი,ზღვად. ...მხოლოდ შენ გელოდი და მაინც,შენს ნაცვლად მოვიდა ვიღაცა სხვა.
.............................................................
დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა. დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ, რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს, მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე და "მიყვარხარ"_უსასრულოდ მეჩურჩულე. დამელოდე, დრო ლოდინით თუ არ დაგღლის, თუ ცოდვისთვის მიტევება შეგიძლია, ყველა გრძნობას, ფიქრად ქცეულს, შენ გაჩუქებ მხოლოდ,რასაც ჩემი ჰქვია. დაიმცაზე, საიდანაც თოვდა სევდა, დაგანახებ ტრფობის ქარით დაშლილ ღრუბლებს... დამელოდე, მეუთუოდ მოვალ შენთან და ოდესმე გულში მაგრად ჩაგიხუტებ!
|