როცა ვეღარ დავძლევ ძველი დროის დოზებს,
PAINT-ს მივეძღვნები, შენზე ვიფერმწერებ...
როგორც მაშინ, გახსოვს? ფერმკრთალ მონიტორზე...
ლამაზ ფრაგმენტებად დღეებს მივეწერეთ,

ნათელ გადმონაშთებს ფერად წარსულიდან,
ჩუმად მივაჩეჩებ დამწვარ ეპოლეტებს,
ახლა მონატრების საზღვრებს გარს ვუვლი და
რაღაც სიგიჟემდე მინდა გეპოეტო...


თითქმის დავიწყებულ ცისფერ ჰორიზონტზე,
ჩვენი აჩრდილები დღესაც თამაშობენ...
სადაც უჩვეულო სივრცე მოვიზომეთ,
სადაც ბილიკებად გზები დავაშორეთ...


ახლა სველ მინებზე წვიმის წვეთებს ვითვლი,
გარეთ მარტოსული კივის მიკიოტი,
სევდით ჩამჩურჩულებს ჩვენი ძველი მითი...
როგორ მომენატრა,
ჩემი იდიოტი..