მე სიყვარული ლამაზი მქონდა , მინდორში სიზმრად წასულ ბალღივით, სულში ფხიზელი და მთვრალი ოდნავ, და ნიავსავით ოდნავ დაღლილი. მე სიყვარული შემკრთალიც მქონდა, ტაძარში ახლად შესულ ბალღივით. ლოცვის ბურანში დაზრილი ოდნავ და მლოცველივით ოდნავ დაღლილი. მე სიყვარული დამფრთხალიც მქონდა, მთვარით დამთვრალი კოლხის ცხენივით. მტარვალი ეჭვით შეჭმული ოდნავ, ოდნავ შემცბარი და შერცხვენილი. მე სიყვარული მოშიშიც მქონდა, ღვთისკარზე ახლად შემდგარ ბერივით, უნანიებელ ცრემლად და ცოდვად, წასული დროში და განფენილი. მაინც... ღმერთივით საეჭვო ოდნავ და მოწყენილი ქრისტეს თვალებით, მის ზეიმს სულში სულ მიმოჰქონდა, სინაზე თოვლი და მწვერვალები... ახლა ყვავილი მოუსხამს ქონდარს, ავი სურნელიც ბრუნავს კამისა, მე სიყვარული ლამაზი მქონდა და ყველაფერი მქონდა ლამაზი.
................................................... მსურს მოგეპინო პიქრებში ზანტად, რომ მოეგეჩვენო სახამოს ლანდატ არ გესუბრო მე,სიყვარულზე, არ მსურს წამიც კი ვიხმარო ჩადრად...
მსურს დაგანახო ქვეყნიერება ხარიბი ყოპიტ, ჩემი სიმდიდრე დაუპარავი მინდა გაჩუქო ნუტუ წამიტაც ჩემზე უკეტ ჩემზე აუგატ, გხიბლავს გაწუხებს ჩვენი ხვედრი ცივი საწუტრო.
არ შეიცხადი ახმაპრენა ჩემი შენდამი, რადგან პიქრი ხარ და ილუზია შენ ჩემტვის მხოლოდ, არ გამიხვიძო სიმპატია ზილ ბურანში მყავს, არ მოიწონებს,მდაბიობას შენს აქ ბორიალს...
სიყვარული ხომ საწყისია ცივი გონების, მოვა ჩვენს სულში ჩასახლდება ტავს მოგვევლება დავიწყებბტ წუხილს შეცდოამზე დაშვებულს უწინ, მშრალი ვნებებიტ კვლავ შევიყვარებტ უსულო,უხირსს...
მე შევეცადე და დაგივიწყე ტავს მოვერიე, შენ რა გგონია?! და სამუდამოდ გადაგივიწყე! შენ მოგიძხვენი ეს აგონიაც...
|