მომენატრები ავტირდები, გაძაგებენ და ავყვირდები, მიმატოვებ და მოგიკვდები, მ ო ნ ა ტ რ ე ბ ი ს გ ა ნ
სხვასთან წახვალ და გავგიჟდები, მიმატოვებ და ავტირდები, დაბრუნდები და ავყვირდები, ს ი ხ ა რ უ ლ ი ს გ ა ნ
თუ გეყვარები, მეყვარები, თუ არა და, მე მაინც მეყვარები, ქვეყნად არავინ დაღუპულა, ი მ ე დ ე ბ ის გ ა ნ
დაგელოდები იმედებით, ყველაზე დიდი იმედებით, და თუ გავგიჟდები მე გავგიჟდები, ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი ს გ ა ნ...
.................................................
ისევ, მომენატრე რატომღაც… ბოლოს მიყვარხარო, მითხარი… თურმე, ეს ყოფილა გართობა… მაშინ ვერაფერი გითხარი…
ისევ, მომენატრე რატომღაც… სევდას უშენობა ათოვდა, სევდა უშენობით დაქროდა… თურმე, იმედები არ ქონდა…
ისევ, მომენატრე რატომღაც. ისევ, ამეშალნენ ფიქრები… ისევ, უიმედოდ გათოვდა. ისევ, გამებუტნენ ფიფქები…
ისევ, მომენატე რატომღაც… ფიქრი იმედებზე გათხოვდა… ხედავ? ისევ, მე ვარ მარტოკა… ისევ, უშენობა მაფრთხობდა…
თურმე, არ ყოფილა გართობა… როცა ვერაფერი გითხარი… თავი მომანატრე რატომღაც… მაინც მიყვარხარო მითხარი
................................................
მინდა გიყურო ჩემი ფიქრის დიდო ბატონი. ჩემად გიგულო, მინდა ჩემად დაგეპატრონო. მინდა ზეცამდე აგაფრინო, ქარს არ შეგახო, თმებზე ღრუბლები დაგაფინო ისე შეგაქო: მთელმა სამყარომ რომ გაიგოს შენი მშვენება, დრომ არ გაგვყაროს, მე უშენოდ რა მეშველება... მინდა შენს სულში გავაღვიძო იმედი ხვალის. და გზა სავალი, განა ვიწრო, უზომი არის. ვინ თქვა გადაგღლის ეს ფიქრიო?! არა ბატონო! მინდა შენს სუნთქვას მხოლოდ ერთმა დავეპატრონო..
|