სიყვარული სხვადასხვა ასაკში სხვანაირია .... პატარა როცა ხარ გგონია რომ გიყვარს და როცა გეუბნებია შენ რა იცი სიყვარულისო ბრაზდები .. მეც ასე ვიყავი ვბრაზდებოდი როცა ასე მეუბნებოდნენ .. მაგრამ ახლა გავიზარდე და მივხვდი რომ მაშინ მართალს მეუბნებოდნენ .. გგონია დიდი ხანია მივხვდი რა არის ნამდვილი სიყვარული ? იქნებ ვერც მივხვდი ამ გრძნობის რაობას ბოლომდე ..იქნებ ისევ პატარა ვარ და არც ახლანდელი გრძნობაა ნამდვილი სიყვარული . მაგრამ ეს მაინც განსხვავდება იმ გრძნობისგან რაც ბავშობაში მეუფლებოდა ხოლმე არც იმის მჯეროდა როცა ამბობდნენ სიყვარულმა ასაკი არ იცისო , ყოველთვის ვამბობდი ჩემზე პატარა როგორ უნდა შემიყვარდესთქო მაგრამ ბედმა დამცინა .. ახლა სწორედ ისე ვარ როგორც მე დავცინოდი სხვას , ახლა კი მე გავხდი დასაცინი ბედმა სასტიკად დამცინა მაგრამ მერე რა რომ ჩემზე პატარააა ? ცოდვაა თუ რა . ყოვედღე ერთად ვიყავით ... მას რომ ვერ ვხედავდი ცუდათ ვხდებოდი მეგონა ყველაფერი დამთავრდა და ჩემი ცხოვრება შავ - თეთრი ხდებოდა .. სულ მინდოდა ჩემ გვერდით ყოფილიყო .. (ივი ახლა ტირილი მინდა ) ტირილზე გამახსენდა იცით რამდენჯერ ვიტირი მის გამო ? არა არ იცით ან საიდან უნდა უცოდეთ აბა მე თუ გავიხსენებ 20 ჯერ - 30 ჯერ მაგრამ რამ ნიშვნელოვა აქ ოდენობას .. მთავარი ის არის რომ მე მის გამო თუმდაც ერთხელ ვიტირე .. და ეს ცრემლები გულიდან იყო წამოსული და მდუგარე ცყალივით ეცემოდა ჩემს სახეს .... ამ ქვეყნად ხომ ერთხელ მოვდივართ ? რა საჩიროა ამ ერთხელაც ვიტანჯოთ ? იქნებ ეს ტანჯვაც არ არის და ბედნიერებაა ? მაგრამ ვინ იცის ... იქნებ არც კი დაიჯეროტ მაგრამ მე სანთელიც კი დამინთია წმინდა გიორგის ხატთან . მაგრამ ძლენი დასაჯერებელია ასე ხომ ბევრს არ უყვარს . თუ შესაძლებელი ბიჭმა ასეთი სიყვარული არ დაგიფასოს ? მაგრამ ჩემ შემთხვევაში აი ასე მოხდა თუმცა რა ვიცი რომ არ დამიფასებს ? მე მისთვის ერთი სასიყვარულო სიტყვაც კი არ მითქვია . და არც ვეტყვი იცი რატომ რომ ის დას მეძახის მეკიდე ძმას და არ მინდა ეს ერთადერთი იმედიც წავშალო მის გვერდით ყოფნის ...
