რომ შენს ნაპირზე გამცვეულებრივ იტყვიან ხოლმე:მარტოოდენ ვარსკვლავთა მიგმა წყდება ბრძოლაო და დედამიწაზე კი უკვე აგარსად ედზებენ სულმნატტა სიმსვიდეს....მე კი სხვა ვიცი,მე უფრო მოკლე გზიტ ვიდოდი,ვიდექი მის წინასჰე და ვისმენდი,ვუცჰვრეტდი ზეციურ სიმსჰვიდეს...სანეტარო ცჰვრეტიტ გარტულს მის გულსჰი ისე ცჰამიხედია,როგორც ანკარა წყაროსჰი იყურებიან,რომლის ზედაპირს ჯრუანტელი გადაუვლის ცის სჰეხებისაგან...
მისი სულიდან ვსვავდი დავიწყებას...
მივდივარ ნაპირზე და ვფიკრობ,დაე ნურავინ ნუ მატხოვებს ნავს,დაე ნურავინ ნუ სჰემიბრალებს და ტავის ნიცჰაბს ნუ სჰემომტავაზებს,ეს მადლიანი ზგვაც ნურასოდეს ნუ დაწყნარდება,რომ ტივი არ სჰევკრა,რადგან აინც გადავესჰვები ბობოკარ სტიკიონსჰი და ტალგებს სჰევევედრები რიყოს ცჰემო......
|
