დაუსრულებელ და გაუვლელე ქუჩებს გავივლი,
ჩემს ბინა ბუდეს ღრუბლიან დღეს ისევ ჩაუვლი
ღამე ნათევი ალიონს ჟამს თავს წავადგები,
ხედავს ეს ზეცაც რომ თავისთვის ვეთვალთვალები...
გადამეყრება მიწას მაცდური და უნებურად
მე მას წავყვები...
გამოსავალის ძიებაში,აგონიაში მრავალს დავყვები,
მსუნაგი მთვარე ჩუმად მომისწრებს და უნებურად
სადღაც გავძრები...
ნაწანწალები და გადაღლილი ჩემი ბუნაგის კარს მივადგები
მე უღიმღამოდ და უშრომველად,ძველ საგებელზე
მძიმედ ვარდები...
რატომ ხდება?! რომ კაცს ფხიზლად სძინავს,
მას თვალ დახუჭულს წყვდიადშიც ღვიძავს
იქცევა თითქოს ყოველივე მას ესიზმრება და შეექცევა,
გურმანივით მისიურ აზრებს...
სურვილიც მისი მოთმინებით ღამე მწიფდება,
შეუცნობელად კარგს კაცი,თავს დაპირდება
გაახელს თვალებს მიწიერზეც მჩატად იდგება,
რა ისაიმოს? რა ქნას ხორცმა,ოფლად იღვრება...
|
