წიგნში ჩანიშნული ლექსივით გეძებდი.
ჩუმად მოვდიოდი ნაცნობ ნაპირებთან.
თითქოს ირეოდნენ ცაში სტრიქონები,
თითქოს დეკემბერი წვიმებს აპირებდა.
უხმო დუელებში მოქიშპე ტალღები,
ქვიშას ახატავდნენ ამოუცნობ შარჟებს,
ელვის ხელთათმანი გასერავდა ჰაერს,
როგორც ბედისაგან წართმეული შანსი...
მერე ვაგროვებდი სიტყვებს სველ ქვიშაზე,
გულში ვიმალავდი უცხო გარინდებით,
მკერდი მძიმდებოდა სიტყვა-კენჭებით და
სახტად დარჩენილი მზერას გარიდებდი.
მაინც ვთამაშობდით ცხოვრების პარტიებს
და კვლავ შავი ქვები კენტად მეწყობოდნენ,
ჩვეული სიფიცხე ღალატს გარჩენდა და
ტუჩის კუთხეებში ღიმილს აწყვილებდი.
ახლა დანისლულა შენი სავანნები,
ზამთრის წვიმებივით ვეღარ შეგიპირე...
წიგნში ჩანიშნული ლექსივით მომწონდი,
თუმცა ვერასოდეს ვერ დაგიზეპირე.
|
