ბრმა სიყვარულო, რად წამართვი სინათლე თვალთა,
თუმც ვიყურები, აღარ ძალუძთ ხილვა ამ თვალებს,
მშვენიერებას ხომ ყოველთვის ვხედავდი ნათლად,
მაშ, სიმახინჯე სილამაზედ რატომ ჩავთვალე?!
მზერამ თვალები მოისყიდა უკუღმართები,
ყველასთვის ღია მოუძბნა ნავსაყუდარი,
თვალთა სიცრუემ გამოჭედა რკინის ხლართები,
ჩემი გულისთქმის საბორკავი და სახუთავი.
ადგილი, სადაც ყველა ბრიყვი დაბოდიალობს,
გულმა ნაკრძალად შეძლო მისი გამოცხადება,
თქვენ ამას ხედავთ, მაგრამ ცდილობთ, თვალნოტიალნო,
ამ გონჯი სახის გასაღებას ნამდვილ ხატებად.
ჩემთვის სიცრუე გადაიქცა ამ ბილწ მორევად,
და აღარც გულის, აღარც თვალის ძალმიძს მორევა.
|
