შენ დღეს ჩემი ხარ და ვეღარსად წახვალ იცოდე,
დრო ახლა ჩვენი მოყვარეა, განა მტერია,
ლამაზ სიყვარულს დაემონა ჩვენი სიცოცხლე
და მის გარეშე არსებობა არ გვიწერია.
არ ვნაღვლობ, ბედმა სიმართლისგან რაგინდ გამყაროს,
გამრიყოს დროის მსვლელობისგან რაგინდ დროებით,
სჯობს ერთი მზერით შევეხიზნო მე შენს სამყაროს,
იმ მზერით, შენი ცბიერებით ნასაზრდოებით.
და თუ ცრემლებიც თვალთმაქცობით ხშირად გეფრქვევა,
თუ მღალატობ და ფიანდაზად სულ სხვას ეგები,
მე ბედით ბედკრულს ბედნიერი მაინც მერქმევა,
რადგან სიკვდილსაც სიყვარულით შევეგებები.
ვეჭვობ, ღალატს და ორგულობას შენ არ იცნობდე...
ოღონდ ეს ცოდვა, გთხოვ, არასდროს მე არ ვიცოდე.
|
