ციებ-ცხელება აიტეხა ჩემმა ტრფიალმა;
რითაც ავადობს იმავ შხამის არის მსურველი,
მოუმარჯვია საწამლავით სავსე ფიალი
და სამუდამოდ რჩება ასე განუკურნელი.
ჩემს ტრფიალებას მკურნალობდა გონება საღი,
მაგრამ რა ვუყო, განკურნება თუკი არ მინდა,
საბედისწეროდ რადგან ავყევ ვნებების ძახილს,
გაწყრა ექიმი და უკვალოდ სადღაც წარვიდა.
უკურნებელი სენით დავრჩი ნაიარები,
სულმა ნამდვილი სიგიჟე და შფოთი იწვნია,
გონარეული შეშლილივით დავიარები
და ჭეშმარიტი სინამდვილე ვერ შემიცვნია.
თუმც შენი მზერა ნათელ სხივთა კონა მგონია,
შენს სიშავესთან ჯოჯოხეთიც მონაგონია.
|
