უკვე საჯაროდ ვაღიარე, რომ ის შენია
და მეც ვარჩიე გირაოში შენთან დარჩენა,
მინდა მევახშეს შემოგწირო რაც დამრჩენია -
ჩემი იმედის და მეგობრის გადასარჩენად,
მაგრამ ტყვეობა მეგობრისა აღარ თავდება ,
არც შენ ელევი და გაქცევა თავადაც არ სურს,
როგორც მევალეს ის დამიდგა შენთან თავდებად
და სათნო სული სამუდამოდ მოგანდო ავ სულს.
შენი ტყვეობა რადგან მართლა მშვენიერია ,
მოძმე წამართვი და დაარქვი მასაც მწერალი.
ორი ჩვენგანის უბედობა შენმიერია,
შენ მომისაჯე სიმარტოვე დასაწყევარი.
იგი ჩემს ვალსაც გადაგიხდის ადრე თუ გვიან
და მაიც, ვიცი, სამუდამოდ შენი ტყვე მქვია.
|
