ვაი, რომ მართლაც მთელ ქვეყანას მივედ-მოვედე,
მართლაც რომ ხალხის დასაცინი გავხდი მასხარა,
ახლანდელობით დაბრმავებას ისე მოვენდე,
წარსულის განძი ჩალადაც კი არვინ მახმარა.
ვაი, რომ მართლაც ასე მოხდა!... მართლაც ასეა -
ცდუნებას დავყევ რაღაც ჟამით, რაღაც დროებით...
მაგრამ დღეს გული სიყვარულით კვლავაც სავსეა
და ძგერს იმედით, განა რაღაც ამაოებით.
განა არ კმარა, რაც გადამხდა გადასახდენი,
რაც რამ ქალაქად მომაჩვენა დაბად გებულმა?
ან რაღად უნდა ვადიადო ღმერთი ამდენი
ერთი ღვთაების მონობისთვის დაბადებულმა?!
ან მაპატიე, ან გამწირე, დამდე ვალი ან...
რა ვქნა?! - მიყვარხარ მართლაც ძლიერ, მართლაც ძალიან!
|
