ვერას დაგაკლებს, მეგობარო, ბებრის ჭაღარა,
ისეთივე ხარ, რანაირიც პირველად გნახე;
სამმა ზამთარმა თოვლი სამჯერ გადმოგაყარა,
სამი ზაფხულის სიამაყეს უცვალე სახე.
სამი წარმტაცი გაზაფხული, როგორც თილისმა,
სამ შემოდგომად გარდაიქმნა სამი წლის დროში,
სამი აპრილის სურნელება დაწვა ივნისმა
და შენ დაგტოვა ისეთივე ნაზი და ნორჩი.
მაგრამ მშვენება, ვით საათის ჩუმი ისარი,
მიიპარება უხილავი ფერისცვალებით,
შენი ცვლილება, შენი სრბოლა ვერ შევიცანი,
მგონია, დგახარ და ტყუვდება ჩემი თვალები.
აწ ამის შიშით ერთის თქმაღა მაქვს განზრახული:
შენამდეც დაჭკნა სილამაზის ბევრი ზაფხული.
|
