მზიანი დღე,უღრუბლო ცა..მზით განათებული ნაწვიმარი ქუჩები ამ ქუჩებში მოსიარულე მოღრუბლულსახიანი ადამიანები..და გოგონა ციფერი კაბით და ხელში რბილი სათამაშო კატით... რათქმაუნდა მოუღრუბლავი სახით როგორც ყველა ბავშვი სანამ გაიზრდებიან და ყოველდღიური უაზრო პრობლემები შეაწუხებთ..გოგონა მორბოდა მზეზე ქერა თმა უბზინავდა სველ ასფალტზე ფეხი უსრიალებდა..რატომ მირბოდა ? ამის პასუხი აღმართის თავში იდგა..შავგვრემანი ბიჭი ალბათ ისიც გოგონას ასაკის დაახლოებით 10-11 წლის.. ისიც მორბოდა გაღიმებული სახით მორბოდა .. ცდილობდა გოგონას დასწეოდა..დაეწია კიდევაც.. სათამაშო წაართვა და იქვე სარეცხის თოკზე დაკიდა..უცბად მოიღრუბლა..წვიმაც წამოვიდა გოგონას დაუძახეს.. ბიჭს არავინ დაუძახა.. იქვე ჩამოჯდა გოგონას სახლის აივანს შეაფარა თავი..
გავიდა დრო..წამები,წუთები,საათები,დღეები,კვირები,თვეები,წლები...გოგონა გაიზარდა .. გაიზარდა ბიჭიც..გოგონა გათხოვდა ..ბიჭს ცოლი არ მოუყვანია..გოგონა თავის ქმარს დაშორდა..არ უყვარდა და დაშორდა..თავის მშობლიურ ქუჩაზე წავიდა..აივნის ქვეშ დაჯდა და ელოდებოდა..რას ელოდებოდა?? ამის პასუხი ისევ აღმართის თავში იდგა და მორბოდა...მორბოდა ისევ ბედნიერი ღიმილიანი სახით..მორბოდა...მივიდა გოგონასთან..და გვერდით დაუჯდა...გოგონამ გაახედა..ხელით ანიშნა სარეცხის თოკზე..რომელზეც არაფერი ეკიდა..მხოლოდ ძველი და ჭუჭყიანი რბილი სათამაშო კატა უღრუბლო ცის-ფერ ფონზე.
|
