დღეს შენზე ლექსების დავიწყე შენება
და ძილი მოვკალი მთვარიან ღამეში,
ამჯერად სხვებისთვის ბანალურ
თენებად,
ჩემი ცა გეღვრება მოლურჯო თვალებში.
რამდენი სიტყვა და რამდენი ქარაგმა,
დავაწყე, მერე კი უთქმელი გავუშვი,
უბრალო ფრაზებმა ფურცლები დაქარგა,
ვინ იცის, რამდენი შეცდომა დავუშვი.
და მაინც გრძნობები ავშალე გულიდან,
იტყვიან, გავმხდარვარ ძალიან მარტივი,
ლოდინი, რაც ვფანტე აქამდე უბიდან,
მეყო და რატომღაც ვირევი "მარტივით”.
შენც სადღაც დაკარგე ჩვეული სიდინჯე,
ალბათ გადამდებიც გახდა ხასიათი,
მე კი გენებიდან დამყვება სიშიშვლე,
მგონი ამ მიზეზით სულში გამიათდი.
მე და შენ
თენება გვეღვრება თვალებში,
ცა კი გვახვევია როგორც ამულეტი,
სულელო, სიგიჟედ დამიხვალ ძარღვებში,
დღეიდან გვერქმევა წყვილი ან დუეტი.
|
