თოვლის ფიფქების ცეკვა,
ლამაზი, თეთრი ხიბლი,
მახსოვს განვლილი წლები,
კრიალოსანზე ვითვლი.
რა დრო გასულა უკვე,
თვალში არ მყოფნის მძივი,
უშენობაა ირგვლივ,
ხშირად მალულად ვტირი.
ალბათ, კვლავაც არ მოხვალ,
გავა მრავალი წელი,
ნატვრა დამრჩება ნატვრად,
მაინც ჯიუტად გელი.
თუმცა ლამაზი დღეა
მათოვს ფანტელის ჯარი,
თოვლი ედება თბილისს
გალიპყინულა მტკვარი.
გაივლის ზამთრის სუსხი,
აპრილი მოვა ლაღი,
კვლავ მომერევა სევდა,
კვლავ უშენობა დამღლის.
თვალს არ ედება რული,
ვფხიზლობ და შენზე ვფიქრობ,
ჩავთვლემ, მოდიხარ ჩემკენ,
მიცქერ და შენთან მიხმობ.
თუ კი გიყვარვარ მითხარ,
თუ არ გინდივარ ისიც,
გადაგივიწყო იქნებ,
ქარს გავატანო ფიქრიც...
|
