კვდება ზამთარი! აღარ დაიცდის
მასში შეჭრილი დღეს გაზაფხული,
და როგორც ვარდი ნაზდება სული,
როცა იგრძნობა სუნთქვა მაისის.
ჯერ ნაადრევი მზეთა ფერება
ხანდაზმულ ზამთარს ეალერსება,
და ქარიშხლების წამებით სავსეს
უკოცნის სევდით გაყინულ ბაგეს.
როგორც სიბერეს-ათრობს ოცნებით
სიზმარი ბავშვურ სიხარულისა,
თებერვალს-დღეთა ლურჯი ხავერდი
ოჰ, ვით უხდება გაზაფხულისა.
|
