მე სულ მაოცებს,
რამდენნაირი სიყვარული არსებობს:
სიყვარული _ თავგანწირვა, თაყვანისცემა,
სიყვარული _ ამაღლება, განწმენდა,
სიყვარული _ სიბრმავე,
სიყვარული _ ნათელხილვა,
სიყვარული _ სიხარული,
სიყვარული _ ტკივილი,
სიყვარული _ აღმაფრენა,
სიყვარული _ ბორკილი,
სიყვარული _ თავდავიწყება,
სიყვარული _ გამოფხიზლება,
სიყვარული _ მსხვერპლის გაღება,
სიყვარული _ მსხვერპლის მიღება,
სიყვარული _ როცა იცი, რატომ გიყვარს,
სიყვარული _ როცა არ იცი, რატომ გიყვარს...
იმდენნაირი სიყვარული არსებობს,
რამდენი ადამიანიცაა,
რამდენჯერაც გიყვარს,
რამდენჯერაც შეიცვლები.
ან, იქნებ, სიყვარული ერთი მთელია
და ჩვენ ვშლით
სიბრმავედ და ნათელხილვად,
თავდავიწყებად და გამოფხიზლებად,
სიხარულად და ტკივილად...
თეთრი სინათლეც ხომ იშლება
სპექტრის ფერებად
და ჩვენ საგნებს სხვადასხვა ფერად ვხედავთ
იმის მიხედვით, თუ სპექტრის რომელ ნაწილს
შთანთქავენ, აირეკლავენ, გაატარებენ...
ადამიანებიც ასევე ექცევიან სიყვარულს:
ყველას უნდა, მისი სიყვარული
სხვისას არ ჰგავდეს
და ავიწყდებათ, რომ თუ სპექტრს
ერთი ნაწილიც მოაკელი,
უკვე აღარ გექნება ის სინათლე.
ამიტომაც ჯერ არავის უნახავს
სიყვარული ნამდვილი სახით.
იქნებ, არცაა ეს საჭირო?
|
