ხანდახან მონატრება ისე შეიპყრობს გულს და გონებას როგორც ადრე როცა გიყვარდი , ხანდახან ისე მომინდება ისევ ისე გესიზმრებოდე , ფიქრობდე ჩემზე , ისევ მირეკავდე ყოველ წამს , ისევ ბოდავდე ჩემს სახელს ძილში ! ეგოსიტი ვარ? არა ეგოისტი კი არა შენზე შეყვარებული პატარა სულელი გოგო ვარ რომელმაც ვერადა ვერ დაგივიწყა . . . ხანდახან ისევ ისე წამოვა სიყვარულის ცრემლები როგორც მაშინ შჰენ რო გეხუტებოდი , ისევ ისე მომინდა იყო ჩემი და არა სხვისი , ისევ ისე ამღერდეს როიალი და ნაზი ვალსი ხელმეორედ წაიწყოს , . . . ის ჩვენი მელოდია აყრუებს გჩემს განზომილებას .. . . რომელშიც მარტო შენი მოგონებები ცოცხლობს . . . . კითხულობ ამას ? მაშინ გაჩუმდი და ამყევი , ამყევი ამ თამაშში , გააკეთე ის რაც ორივეს გვინდა , იყვირე , იტვირე სიყვარულისგან , გაანთავისუფლე ემოციები, გდადგი ნაბიჯი და ჩემთან , ო ღმერთო ჩემო რა სისულელეა ეს ყველაფერი განშორების არებმა ხომ უკვე დარეკა ისევ ისე რატომ გელდები . . .. რატომ მინდა დაბრუნდე , რატომ მინდა ისევ ისევ წვიმაში გიჯი ბავშვებივით ვცეკვავდეთ . . . კიდევ სისულელეები ყველაფერი ხომ უბრალო ფანტაზიის ნაყოფია , რეალობას მოწყვეტილი ოცნება . . . მაგრამ რეალობაშიც და ოცნებაშიც ჩემი შენდამი გრძნობა არ იცვლება . . . აი რამდენი სისულელე შეიძლება დაწეროს ადამიანმა მაგრამ ყველაფერი ხომ გულიდან მოდის , ალბათ იმიტომ ვწერ რომ არ შემიძლია პირადად გითხრა რომ ჩემთვის ამ ცხოვრების ერთადერთი აზრი ხარ , უბრალოდ არ შემიძლია დაგინახო , არ შემიძლია თვალებში შემოგხედო და ის სითბო გაჩუქო რომელიც ჩემში უკვე აღარ ეტევა ...
გაფრენილ წუთებს კიდევ ახალი მისდევს , გოგო კი ფიქრობს და რამდენს ითმენს , გული ნორმაზე უფრო სწრაფად უცემს , ისევ ისმენს გაცვეთილ სიტყვებს , დაღლილ გონებას აღარ უნდა ამ რითმებს მიჰყვეს , გატეხილ გულს ისევ იმედი ავსებს , მაგრამ ისევ სადრაც ქრება , სწრაფად გარბის დრო , შემორჩება მატო თავის დარდს და გზებს , არჩევანს და ლოდინს ნუ შეასხხამ ფრთებს . . . .
ბოლოს მაინც მოვა ის ნანატრი დღე . . . ნელა დაიპყრობს სულს . . . და დაიწყებს თოვას ამ საოცარ , ზამთრის დრეს .. . . ოღონდ ჩქარა თორემ მალე გადნება თოვლი არ დაიგვიანო . . !
ხანდახან სინანული ისე შეიპყრობს გულს , სინანული იმიტომ რომ შენ ჩემი რეალობა არ ხარ , სინანული იმისი რო ოდესღაც დაგკარგე , დავკარგეთ ერთმანეთი , სინანული იმის რომ ახლა ორივე მარტო ვართ . ხანდახან ტკივილი ისე შეიპყრობს ჩემს სულს , ტკივილი : უშენობის , მარტოობის , ზამთრის ამ ცივი Yღამეების , და მაინც არჩევანს და ლოდინს ნუ შეასხხამ ფრთებს . . . .
|
