ყოველთვის მოჩვენებით გებრძოდი...
გაგრძნობინებდი, რომ არაფერს გითმობდი...
ვცდილობდი, მეთამაშა ცივი ქალის როლი,
მაგრამ უნიჭო მსახიობი ვარ...
ჩემს თავს ვუმტკიცებდი,
რომ ჩემთვის მხოლოდ სიტყვები ხარ,
რომლებსაც არანაირი ძალა არ აქვთ,
მაგრამ ყველა არგუმენტი გამეფანტა...
დაბნეული ვარ...
სიცოცხელს ვიფიცებდი,
რომ არასოდეს დაგითმობდი
მოგებულ პარტიას,
მაგრამ უპრინციპო ადამიანი ვარ...
ვერ ვწინააღმდეგობ!
ვერ გწინააღმდეგობ!
ვერ ვკრძალავ!
ვერ გკრძალავ
ჩემს ორგანოებში!..
და ასეა ყოველთვის,
როდესაც აღვმართავ დიდ გალავანს
ჩემ და შენ შორის,
როგორც ბრძოლებში სჩვეოდათ ხოლმე
და ჩავრაზავ ყველა მისადგომს
შენგან ჩემ მხარეს,
მაშინ ეძებ და პოულობ კიდეც
პირდაპირი კარის ერთადერთ გასაღებს;
მოდიხარ საქმიანი გარეგნობით,
მოდიხარ საქმიანი გამოხედვით,
მოდიხარ უბრალოდ საქმიანი
და მეუბნები:
" წინადადება მაქვს შენთან,
სახლი მინდა ვიქირავო;
ჩემი შვილისთვის...
მხოლოდ ცხრა თვით,
მხოლოდ შენს სხეულში..."
|
