მომაწოდე, ხელი, სიგარეტი, ცეცხლი, ხურდა, გაზეთი, ყავა, ლექსი, ნამცხვარი, .. სულ ერთია, ოღონდ მომაწოდე, მომაწოდე რა რამე...
ან გამიყავი, რაც გაქვს, სახლი, წიგნები, მეზობლები, პრობლემები, მეგობრები, სიტყვები, გრძნობები,.. გამიყავი, რაც გინდა, გამიყავი რა რამე.
ისე მირჩევნია გამიყო. რომ მომცე, შემივსებ სიცარიელეს, მაგრამ წახვალ. თუ გამიყოფ, მერე რამე საერთო გვექნება, რაღაც საერთო გვექნება და ...
თუ გინდა ჭუჭრუტანა გაუკეთე ჩემს ოთახს, მიყურე ხოლმე. არ გინდა მიყურო ხოლმე? ჩუმად, მე ვიცეკვებ ხოლმე, ხმამაღლა წავიკითხავ, გავიხდი, ვიმღერებ...
გინდა გამაკრიტიკე? გარეგნობა გამიკრიტიკე, მეგობრები გამიკრიტიკე, აზრები გამიკრიტიკე, ჩემი მოდუღებული ყავა გამიკრიტიკე...
ან რამე მეთამაშე, გინდა გრძნობებზე მეთამაშე, ან სიტყვებზე მეთამაშე, ან სხეულზე მეთამაშე…... ან...
მოვიწყინე.
რა არაფერი არ გინდა. არც მოწყენა არ გინდა? გინდა ერთად მოვიწყინოთ, ან ცალცალკე მოვიწყინოთ, ოღონდ ერთ რამეზე მოვიწყინოთ...
რა ჩუმად ხარ, არა მაინც რატომ გგონია რომ ბავშვი ვარ? იცი უკვე რამდენი რამე ვიცი? ვიცი სექსის დროს რა ხდება. როგორ უნდა, ეგეც ვიცი. რა არ გჯერა ? გინდა მოგიყვე? ... ხო კაი არ გიყვები, დაწყნარდი. კაი რა, ჯერ კიდევ ერთი წლის წინ დავიწყე ფეხების გაპარსვა, და ორი წელია რაც დავქალიშვილდი. რა იყო, არც ეს გჯერა? მკერდიც დღითი დღე უფრო მეზრდება. რა უცნაური ხარ, ყველა სკოლელი მეპრანWება, ყველას მოვწონვარ, შენ რატომ ხარ ასეთი ფრიგიდული ჩემს მიმართ, ვერ ვხვდები...
ავდგები და გავიხდი, ხო, ხო. აი ზუსტადაც, შემოვალ შენთან და გავიხდი. რას იზამ მერე?... ხო ვიცი, არაფერსაც არ იზამ. რა იყო, ასეთი ცრუ მორწმუნე ხარ რომ ჩემმა ასაკმა, 13 მა შეგაშინა? რა მამასავით მიყურებ, თუ გინდა გამოთვალე. მამად არ მეკუთვნი. აი შენ ხო ხარ ახლა 27 ის, აბა გამოაკელი 13 მაგას, რამდენი გამოდის? 12 წლისას ახლა შენ შვილი გეყოლებოდა? არ გეყოლებოდა. ვერ გეყოლებოდა, იმიტომ რომ ჯერ პატარა იყავი, არ განაყოფიერდებოდა. ხოდა ნუ მიყურებ რა მამასავით. მე ქალი ვარ, შენ კი კაცი. რა ასე არ არის? იმათ კი აყოლებ ხოლმე თვალს, რო ჩამოივლიან ხოლმე მოტკეცილი შარვლებით და მოკლე კაბებით, გადმოაგდებ ენას და მიაჩერდები. რას გვანან? მე კი მოვდივარ სკოლიდან და, გესალმები, როგორ ხარ მეთქი ვჩერდები და გეკითხები და უცებ, ამ გამოშტერებული, მიჩერებული სახიდან, მონახავ ”ვაჟნ” სიფათს და ცალყბად მიღიმი, თან უცებ გადიდდები, კრიალოსანს აათამაშებ და მეუბნები, ”ვაარ რა, ნინუც, მორჩა სკოლა?”
ხო ხო, მიდი მაგრად გაუსვი ხაზი რომ სკოლაში ვარ ისევ, ”მორჩა, მორჩა” გეუბნები და ხასიათი მიფუჭდება. ”გინდა მაროჟნი გიყიდო?” მეუბნები და სულ სულ ვპატარავდები შენს თვალში. ”არაა” გპასუხობ და, ეჰ. არა რა. რა უნდა გავაკეთო. კაი წავედი მე, ვამბობ და მოვდივარ. შენ ერთადერთი რაც გემეტება არის ”დავაი ნინუც, ჭკუით!” ეს ჭკუით მეზიზღება ყველაზე მეტად. მერე მიუბრუნდები ბირჟას, და დაიწყებ ამ გაწელილი სიტყვებით ლაპარაკს.
გამიყავი რა, რამე გამიყავი, რამე საერთო მინდა რომ გვქონდეს...
ან თუ იფიქრებ რომ პატარა ვარ მაშინ...…მეთამაშე, მეთამაშე, გრძნობებზე მეთამაშე, სიტყვებზე მეთამაშე, სხეულზე მეთამაშე... თამაში მინდა, შენგან რა მიდის...
|
