მენატრებოდი, ისე ძლიერ მენატრებოდი,
რომ ღამისეულ სიზმარეთში მსტუმრობდი მუდამ...
მენატრებოდი, ტკივილამდე მენატრებოდი,
ამქვეყნად ყველა ბედნიერის ღიმილის მშურდა...
მენატრებოდა შენი ფართო თვალების ცქერა...
და ოცნებებით შენს ფიქრებთან შეხვედრა მსურდა,
მსურდა გამეგო, წუთით მაინც თუ გაგახსენდი,
ჩემი ალერსი, მოფერება ნუთუ არ გწყურდა?
მომნატრებია ყველაფერი, რასაც ატყვია
შენი შეხება, მოკრძალება, მზერა ბავშვური...
მომნატრებია ყველა გრძნობა და ყველა განცდა,
რაც სიყვარულის ძალით არის ცაში ასული.
შორსა ხარ ძლიერ... ვეღარასდროს მოგაწვდენ სითბოს...
ალბათ ეს ლექსიც არაფრისთვის დამიწერია...
გული მათბობდა, გული გახდა ჩემი მეუფე,
გული, რომელიც გონებისთვის მხოლოდ მტერია....
|
