მე ვარ პოეტი არა იმიტომ მხოლოდ სტრიქონებს გიწერ ლამაზებს,
მზერა გაცივდა ზამთარივითო და ჩამომჯდარა ფანჯრის რაფაზე.
სახლი კი სახლი ისე პატარა, სუნთქვა ათბობს და ქარი აცვია
და ჩემთან ერთად კრძალვით ატარებს, შენს დატოვებულ რადიაციას.
დატოვებულ რადიაციას დიდი ხანია ერთად ვატარებთ,
სუნთქვა ათბობს და ქარი აცვია, სახლია, სახლი ისე პატარა.
მეტაფორები გაზის კაბაზე, ცაა მაღალი, - ტაძარივითო,
მხოლოდ სტრიქონებს რომ გწერ ლამაზებს, მე ვარ პოეტი არა იმიტომ.
მე ვარ პოეტი მხოლოდ იმისთვის, რომ სიყვარულზეც გული მერევა,
გაურეცხავი დამაქვს სინდისი, მაგრამ სულ სხვაა ყოფიერება -
ძლიერ ავად ვარ, ვწევარ ეული, პეპელა ირგვლივ უვლის ნათურას
და ხველებასთან ერთად კლებულობს ოთახში სითბოს ტემპერატურა...
|
