მე დაგინახე მწუხრის ჟამს წუხელ,
ჩემთან მოჰყავდი ღამეს ქარიანს,
ამ საიდუმლოს მხოლოდ ლექსს ვუმხელ,
შენ წუხელ გავდი დედა მარიამს.
ეს ცხადი იყო თუ, მოლანდება,
ფერად სიზმარში გადახვეწილი,
ერთი ბნელი დღე ისევ ღამდება,
კვლავ სამყაროდან ვარ მოკვეთილი.
ვიცი ძვირფასო, ჩემთან ძნელია,
ვიცი, რომ სულ სხვას მივყვები სავალს,
მაგრამ თვალები შენი სველია,
და ტირი კვლავ ჩემს თავგადასავალს.
მაგ მწვანე თვალებს და ცისფერ თავშალს,
თავშალსშენახებ ნაწნავის შრიალს,
ოლარდადებულ გულს,გადანაშალს,
ჩემს ველურ სულში ვუგებ აშრიალს.
|
