მართლა მეძახდი, თუ უცებ დაგცდა
ჩემი სახელი, ქარო?
შენ ჯერ ბავშვი ხარ და მეშინია,
არ შემიყვარო, ქარო.
მე მეშინია, არ მოიხიბლო
ამ დამსხვრეული ფრთებით,
ამ აწეწილი ჩემი ცხოვრებით,
ღელვით, წუხილით, გზნებით...
წადი, იქროლე, სხვაც ხომ ბევრია
...რა ვიცი, გზა ხომ არ აგერია,
ან აქ რა გინდა, ქარო?!
მე ხომ უხედნელ, ველურ რაშებით
ვღელავ, ვინთები, ვჩქარობ, -
სულ სხვა ქარიშხალს ვეთამაშები,
არ შემიყვარო, ქარო!
|
