ქუჩას მოსდევდა ლამაზი გოგო და ცალი ხელით ვარდი მოჰქონდა, ისეთი იყო, აგიხსნათ როგორ, მოგონილია მასთან ჯოკონდა... გაქვავებული ბიჭები იდგნენ და ქანდაკებებს ჰგავდნენ ყველანი, ვერ პოულობდნენ პირველად სიტყვებს, ხმას ვერ იღებდა დიდხანს ვერავინ!.. და როდის - როდის ერთმა მათგანმა, იმ გაქვავებულ ყმაწვილებს შორის, ძლივს ამოღერღა ყველას სათქმელი: - ჩემს მტერს ასეთი ლამაზი ცოლი!...
| 
