მარეკები შლიდნენ ბანაკს,
ქარი ჩამი-ჩუმით ქროდა...
ვიწექ...- რომელიღაც ბალახს
უცებ ქალის სუნი ჰქონდა...
თითქოს ურო დამკრეს თავში,
თითქოს პაპაჩემი ცხონდა,
ათას სურნელოვან შვავში
ბალახს - ქალის სუნი ჰქონდა...
სუნი ჰქონდა არა დალის,
ლალის, ცისფრის ანუ თეთრის,
სუნი - საზოგადოდ ქალის,
სუნი - საზოგადოდ მდედრის...
ღმერთო! ღმერთო! მე სულ ველი
სიკვდილს, - შენ მაცოცხლო ვინძლო,
სანამ ვიცნო ეს სურნელი,
სანამ ეს სურნელი ვიგრძნო...
|
