* * * - 21 თებერვალში 2010

მე ისევ გეტყვი ამ ლამაზ სიტყვებს - შენ აღელვდები, მეტყვი ვინა ხარ? მაგრამ მე გეტყვი ჩემო სიცოცხლევ - შენ დაგავიწყდი მე კი მიყვარხარ.
სულს, შემოდგომის ეხება სუნთქვა, ჩუმად გკოცნიან წვიმის წვეთები, ისე ნაზი ხარ და ისე სიფთა, მგონი ჩემთვისაც არ მემეტები.
შენ ჯვარს დაიწერ, აგუგუნდება სვეტიცხოველის წმინდა ზარები, სხვისი გახდები მაგრამ იცოდე იმ სხვაზე უფრო მე მეყვარები
ხან გაელვებას გავხარ, ხან მზის ამოსვლას ცაზე, შენ რომ ამ ქვეყნად მყავხარ, როგორ ვიფიქრო სხვაზე?
არსად არ მინდოდა გამეშვი, ვიცოდი უშენობა შემშლიდა. იმ დღეს ცამ ჩამხედა თვალებში- იტირა იმგვარად შეშინდა.
მე დაჭრილი ვარ, უიარაღდ. მე შენს სიყვარულს ვერ გავექეცი, ვერ იტყვი ჩემზე გული არ აქვსო. მე გული მქონდა და შენ მოგეცი.
ციდან ჩამოსულ ფერიას გავდი, მე რომ მხატვარი ვყოფილიყავი ღვთისმშობლის ნაცვლად შენ დაგხატავდი
შენი თვალები არის სურვილი, შენი ღიმილი - ჩემი ვედრება, შენი ტუჩები არის ლოდინი და მე ეს არც ერთი არ მომბეზრდება
რამდენჯერ შენი ლამაზი თვალები, ათას თვალებში ჩუმად მინატრია, რამდენჯერ შენი ლამაზი კოცნა ჩუმად ბევრჯერაც მომნატრებია
მინდა ვიყო სიგარეტი, შენს სიყვარულს ზედ ვემსხვერპლო, შენ თითებში ჩავიწვა და შენს ტუჩებზე დავიფერფლო.
მე კოცნის ზღვაში დავიბადე გამიგონია, მე კოცნის ზღვაში დავიხრჩობი ასე მგონია, ამბობენ, თურმე კოცნა ლოთებს მოუგონიათ მათ გაუმარჯოს რა სათუთი გრძნობა ქონიათ
ხომ შეიძლება ღმერთი არ გწამდეს, მაგრამ გჯეროდეს უკვდავებისა, ხომ შეიძლება უსიყვარულოდ იცოდე ფასი სიყვარულისა.
და როცა შენი დავიწყება მე გადავწყვიტე, წარმოიდგინე ფიქრი ისევ შენზე დავიწყე!
ამ ქვეყნად მოსვლა სხვა თუ არა, იმიტომ ღირდა, რომ ერთხელ მაინც მეთქვა მიყვარხარ!
ჩემი გულის სიყვარული ისე უდრის შენი გულის სიყვარულს,როგორც ჰიპოტენუზას კვადრატი უდრის კათეტების კვადრატების ჯამს.
მე 1 წუთი დამჭირდება რომ მომეწონო, 1 საათი რომ მომინდე, 1 დგე რომ შემიყვარდე და მთელი ცხოვრება რომ დაგივიწყო
შენ შეიძლება შეგიყვაროს ჩემზე ლამაზმა, მაგრამ ვერასდროს შეგიყვარებს ჩემზე ლამაზად.