ახლოს მოდი და ჩამხედე თვალებში,
მოდი აქ და გულზე ხელი შემახე,
დაუკვირდი, შენგან განაწვალებში,
რამდენ დარდს და მარტოობას შეამჩნევ.
ახლოს მოდი, ახლა იცი რა დღეა?
სამი წლის წინ პირვწლად რომ გაკოცე,
(რა მშვიდი და რა სპეტაკი სახეა,
ეგ ტუჩები ახლაც ისე მაოცებს.)
მაგრამ წასულს უნდა დარჩეს წარსული,
აღარ მინდა ამიჯანყდეს დარდები,
ყველა ზღაპარს კეთილი აქვს სასრული,
ამ ზღაპრებში გთხოვ ნუ დავიკარგებით.
ეს, ზღაპარი ხომ არაა ძვირფასო?
თუმც შენ გინდა ასე იყოს მგონია.
არ გსმენია? დრო გიჩვენებს ხიფათსო,
ეს სიტყვები მე არ მომიგონია.
აი, იმ ბავშვს, შენი ქვია სახელი
და შენსავით ლერწმად გამოთლილია,
ნუ დავრჩებით ოცნებების მსახველი,
იქ რომ დარბის, იცი? ჩემი შვილია.