როესაც მარტო ვიყავი,ხშირად ვიჯექი მთის წვეროზე და ვფიქრობდი...ვფიქრობდი იმაზე,ვისზეც მუდამ ვოცნებობდი მაგრამ ეს მხოლოდ ოცნება იყო რომელიც ალბათ არასდროს ახდებოდა.როდესაც პირველად შემომხედე,მზე იყო კაშკაშა,ჯერ მე გიყურებდი,როდესაც შენ გამოიხედე თავი გვერდით გავწიე,ცოტა ხნის შემდეგ ისევ შემოგხედე და შენი მზერაც დავიჭირე,შენ გაგეცინა,ულამაზესი ღიმილი შენს თეთრ სახეს ამშვენებდა,
- რა გქვიათ?
-ლიზი თქვენ?
-მე ლაშა,თითქოს მისი თალების დანახვით მე ის გავიცანი,თვალები სულის სარკეა,სულის რომელიც თავიდანვე ესეთი ჩუმი და ნაზი იყო..
-რაზე ფიქრობ?მომაცქერდა თავისი ღრმა მომწვანო თვალებით..
-ცხოვრებაზე,ვუპასუხე დამორცხვილმა..
-რა დროს შენი ცხოვრებაზე ფიქრია,აიხედე ზემოთ..
მე ზემოთ ავიხედე და ვარსკვლავების ნაიღვარი დავინახე,ვარსკვავების რომლებიც ესე ნაზად კაშკაშებდნენ ზეცაში,,
-ახლა რაზე ფიქრობ?
-ყველაფერი გინდა იცოდე?
-რატო,ნუთუ რამეს მიმალავ?
-არა,უბრალოდ შენზე ვფიქრობ..
-ჩემზე?მაინც რას?
-იმას რომ ლამაზი ხარ,
-ნუ ცრუობ,ესე თქვა და წავიდა,მე კი დამტოვა ამ ვეებერთელა ვარსკვლავების წინაშე,ესე ამაოდ და ესე ჩუმად,როდესაც ადამიანს თვალებში ჩახედავ და გაიცნობ,მაშინ შენთვის ის იქნება მზეც,მთვარეც და ვარსკვალვებიც...
-მიბრაზდები?მკითხა დამორცხვილმა
-რატომ უნდა გაგიბრაზდე?
-გუშინ ხომ დაგტოვე...
-ლიზ,იცი ჩემთვის არ ააქვს მნიშვნელობა თუ როგორი თითები გაქვს,როგორი წარბები,როგორი ტუჩები,ჩემთვის შენი თითები ნაზი ბუმბულია,შნი წამწამი კი მარგალიტის მძივი,შენი ტუჩები კი ლალია,ლალი რომელზეც მუდამ ვოცნებობდი.. ნელა მივიტანე ჩემი თითები მის ლოყასთან,შუბლი მის შუბლლს მივადე და მევრი ტკბილი სიტყვა ვუთხარი,უკან გაიწია,ჩემი ხელი მოიშორა და მიბრუნდა,წასვლა დააპირა,თუმცა მოვასწარი მისი ხელის დაჭერა,სად მიდიხარ,ძლივს ამოვიღლუღე,ნუ დამტოვებ,ნუ,ჩემი ტუჩები მის ტუჩებთან დავაახლოვე და ვაკოცე,ვაკოცე ნაზად და ხელები მოვხვიე,,ვიგრძენი რომ არ სუნთქავდა,ნელ-ნელა ტუჩებში ჩამადნა და არ მინდოდა ოდესმე გამქრალიყო,, უცებ თავისი ხელები მკერდზე მომადო და გამწია,ალბათ მან ამისთვის უკანასკნელი ძალები გაიმეტა,-ეს შეცდომაა,შენ ვერ შეიყვარებ ჩემნაირ არარაობას..
-ცდები!ჩემთვის სულ-ერთია შენი რაობა
-ნუთუ ესე შემეძლო დაბრამავება!
-რატომ მითხარი,რატომ არ გჯერა ჩემი!
-იმიტომ რომ არ მინდა მჯეროდეს,არ მიდნა წახვიდე და დამტოვო როგორც სხვებმა!მხოლოდ ეს თქვა და წავიდა,ჯერ ნელი ნაბიჯებით და შემდგომ სულ გაქრა,შემეძლო შეჩერება და ვერ შევაჩერე რადგან ვიცოდი რომ მეც ისეთი ვიყავი როგორც სხვები!ესე წავიდა და დამტოვა მარტო.ისევ ამ ვეებერთელა ვარსკვლავების წინაშე,,არ მინანია რომ დამტოვა,რადგან ვიცოდი რომ ოდესმე გულს ვატკენდი მაინც,თუმცა არასდროს გესმის არასდროს მე მეორე შენნაირი არ ჩამჩერებია თვალებში და არ უთქვამს,აიხედე ზემოთ და იფიქრე ვარსკვლავებზე!