ირგვლივ სიჩუმე იყო,მხოლოდ ქარის განწირულ წკმუტუნს თუ გაიგონებდი ამ ულმობელ სამყაროში,ყველაფერს ნაზი,თეთრი და ფაფუკი თოვლი ედო.ირგვლივ წყვდიადი იყო,ნისლში ვერაფერს გაარჩევდი,ცაში უსასრულობას დაინახავდი,უსასრულოდ მოცეკვავე ბალერინებს,..
თოვდა,ფიფქები ნელ-ნელა დიდდებოდა და ყველაფერს ფარავდა,ქალაქში თითქოს დრო გაჩერდა,ერთი წამით ყველაფერი გაშეშდა,მხოლოდ ფიფქები თუ ფარფატებდნენ ირგვლივ,მხოლოდ ფიფქების სისუფთავეს თუ დაინახავდი ამ ულმობელ სამყაროში...
თოვლი კი მოდიოდა,ნელ-ნელა ყველაფერს ედებოდა,მერე კიდევ მოდიოდა და ყველაფერს ირგვლივ ყინავდა,ყინული მარგალიტს წააგავდა რომელსაც შიგნით ათასგვარი სარკე ქონდა,ყველა სხვადასხვა,ყველა სხვაგვარი.
გარეთ კი თოვდა,უსასრულოდ თოვდა,თვი ზეცაში გეგონებოდა ასული,ცა გეგონებოდა ჩამოვარდნილი,მაგრამ წმინდა ცას ბინძურ მიწაზე რა უნდოდა?იგი მხოლოდ სიწმინდეს გვაყრიდა ზემოდან...
დრო კი მიდიოდა,ნელ-ნელა უკანუკან მიდიოდა,ყოველი ფიფქი კი ჩვენს მიერ განვლილ წამებს ითვლიდა,გვათვლიდა ზემოდან და თან გვმარხავდა..
დრო კი მიდიოდა,ნელ-ნელა უკანუკან მიდიოდა,მაგრამ თითქოს ერთი წამით გაჩერდა და მხოლოდ ფიფქები თუ ცვიოდნენ ზეციდან...



არასდროს დაკვირვებიხართ როგორი სიჩუმეა პირველი თოვლის დროს,თითქოს მარტო ხარ და მხოლოდ შენს თვალებს თუ ხედავ სიბნელეში..