სასოწარკვეთილი ქმარი ცოლის პალატაში შევიდა,ლინა და დედა ერთად თამაშობდნენ და იცინოდნენ,საბა მათ მიუახლოვდა,მისმა გაფითრებულმა სახემ ცოლი შეაშფოთა..
-საბა კარგად ხარ?
-შენთან სალაპარაკო მაქვს სოფო,,,საბა ათრთოლდა და ლოგინის პირას დაჯდა.. ლინა ადგა და გვერდითა პაციენტთან მივიდა,ეხლა იმას დაუწყო კურკული.. "საბა,დაიწყო სოფომ,შენთვის რაღაც არ მითქვამს,,,
-რა?შეშფოთდა საბა,კიდევ რაღაც საშინელებას ელოდა და ძალებს იკრეფდა..
-იცი,მე ფეხმძიმედ ვარ,სოფოს ღიმილმა წამოუარა,საბა მიუახლოვდა და ცოლი გულში ჩაიკრა,სოფოს მუცელი მას მიედო,საბას ცრემლებით აევსო თვალები,"ტირი?მიუგო ცოლმა,მას ეგონა რომ საბა სიხარულისგან ტიროდა...საბას ცოლის შეკითხვა არ გაუგია,ის სულ იმაზე ფიქრობდა რომ ბავშვი როგორ უნდა მოეკლა?,როგორ უნდა გაეწრირა ღვიძლი შვილი?როგორ უნდა გაეწირა ცოლი?
სოფომ განაგრძო-საბა რა თქვა ექიმმა?საბა გალურჯდა,რაღაც საოცარი ძალა იგრძნო სულში და უთხრა.."საშვილოსნოს პრობლემები გაქვს... სოფოს ფერი დაეკარგა,-რა პრობლემები საბა?
-ნუ ნერვიულობ,საღამოს ოპერაციას გაგიკეთებენ,გადარჩები მიუგო საბამ,"კიბო ჩაიჩურჩულა სოფომ...ჩამეხუტე,ცოლი ტიროდა და ესე დიდი ხანი ეხვეოდნენ ერთმანეთს,,,
საოპერაციოდან ექიმი გამოვიდა,საბა ექიმს მივარდა,ექიმო გადარჩა?ხომ გადარჩა? ექიმს გაეღიმა," გილოცავთ,თქვენი ცოლი იცოცხლებს,აბორტი გავუკეთეთ და კიბო ამოვუღეთ...
საბამ საოცარი ბედნიერება და ტკივილი იგრძნო ერთდროულად,თვალები ჩაწითლებოდა სულ მთლიანად..ექიმმა განაგრძო"თქვენთვის კარგი ამბავი მაქ,მეორე სააკვერცხე ჯანსაღია და გადავარჩინეთ..საბას რაღაც დარდმა გადაკრა თვალებში,დარდმა რომელშიც ბედნიერება ირეოდა...
რამოდენიმე დღეში სოფო პალატაში გადაიყვანეს,საბა მივარდა ცოლს და დიდი ხანი ეფერა,სოფო გაშტერებული იყო,თვალები გაფართოებული ქონდა..
-საბა... საბა...მე მას ვერ ვგრძნობ..
-რას? შეშფოთდა საბა..
-საბა მე მას ვგრძნობდი,მუცელში მყავდა,ეხლა აღარ მყავს საბა,თითქოს მუცელი ცარიელია,მე მას ვერ ვგრძნობ საბა...სოფო დიდი ხანი იმეორებდა ამ სიტყვებს,მერე წამიერად საბას ჩახედა თვალებში,თითქოს მისგან კარგ პასუხს ელოდა,საბამ თვალები ძირს დახარა და ცრემლები გადმოცვივდა...სოფო მიხვდა,მიხვდა ყველაფერს,ვიღაცის მოკვლა მოუნდა,ყვირილი მოუნდა,ქმარს თავი მკერდზე მიადო და ღრიალებდა,გამწარებული ადამიანის ხმა იყო ეს,თითქოს მას ყველაფერი წაართვეს რაც ებადა...
გავიდა დრო,სოფოს მალევე წერდნენ კლინიკიდან,ლინა დადას თვალს არ აშორებდა,ცდილობდა რამით გაემხიარულებინა..დედილო რა მოგიტანო>?გამუდმებით ეკითხებოდა სოფოს... "არაფერი შილო მიუგებდა სოფო...ლინა უცებ გაფარფატდებოდა და გვერდითა პალატიდან ავადმყოფს წვენებს ართმევდა,აგროვებდა და ერთიანად სოფოსთვის მიქონდა.ავადმყოფები წუწუნებდნენ,ეს რა ბავშვიაო ,, სოფო დიდ ბოდიშებს უხდიდა ყველას მაგრამ გულის სიღრმეში ამ პატარა გამონათებამ საავადმყოფოში ყველა გაამხიარულა და თავი
შეაყვარა,,,
გაგრძელება იქნება,,,
|
